Het scheelde een haartje of ons bekerteam had op vrijdag 9 december het sterke Kennemer Combinatie uitgeschakeld . Al lieten zij hun titelhouders niet opdraven, met een homogeen viertal van gemiddeld ruim 2250 waren de Haarlemmers natuurlijk nog steeds zwaar favoriet.

Zelfs al mocht het op snelschaken aankomen want daarin zijn ze zo mogelijk nog bedrevener.

Laten we uiteindelijk nu daarin een grote kans op doorbekeren gemist te hebben!

Maar eerst de reguliere wedstrijd die dus in 2-2 eindigde. Aangezien op het eerste bord het ratingverschil nog het kleinst was zal ik het boetekleed maar aantrekken. Vooral de manier waarop ik een belangrijke pion verblunderde was slordig. Het kleinood was slechts heel even giftig maar kon later via een simpele tussenruil met schaak van het bord genomen worden.

Compensatie was er op het oog nog wel maar mijn tegenstander heeft de reputatie dat ie daar nooit wakker van ligt. Pion is pion en afwikkeling naar een verloren eindspel was op den duur onvermijdelijk.

Aan bord 4 had Jan Brink zich ondertussen al geruisloos laten wegschuiven door hun mijns inziens grootste talent. Na een niet volgens de regels der schaakkunst aangepakte Pirc was hij opgezadeld met 2 paar geïsoleerde dubbelpionnen en ook hier was het eindspel kansloos.

Maar ontwikkelingen aan het bord van Jan Roebers hielden de hoop levend: door een sneaky geposteerde loper op a2 kwamen er allerlei onderste rij-motieven in de stelling en toen oppo daar even niet goed op reageerde was het direct uit.

Van de partij van Christiaan heb ik weinig meegekregen en achteraf alleen de notatie van de eerste 25 zetten. Op dat moment lijkt de witspeler nog helemaal ‘in control’ maar kennelijk is er in de laatste 5 minuten het een en ander uit de hand gelopen. Nadat de laatste witte vrijpion onschadelijk gemaakt was had Christiaan een toren over om de toch redelijk onverwachte gelijkmaker op het scorebord te brengen.

Vluggeren dus (op het middernachtelijk uur!) en daarbij zou een nieuw gelijkspel voor ons voldoende zijn. Jan Brink kreeg wederom geen lekkere stelling na de opening en in een verloren stelling beging hij een onreglementaire zet wat hierbij direct beslissend is. Gelukkig kreeg ikzelf al snel een mataanval in de schoot geworpen waarna ik er mede op kon toezien  of de middenborden het benodigde puntje zouden halen. Jan Roebers deed het prima door vanuit moeilijke stelling af te wikkelen naar een eindspel en met paard tegen toren alle vijandelijke pionnen te elimineren, 1½-1½. Christiaan ging voor zijn doen verrassend lekker in het razendsnelle tempo van zijn tegenstander mee en ook zijn stelling leek in orde. Zelfs toen hij zijn vrijpion verloor leek het ook nog houdbaar maar helaas zag hij een schaakje over het hoofd en zo besliste deze tweede ‘reglementaire uitglijder’ van onze kant de match.

Van grote teleurstelling was echter allerminst sprake en met opgeheven hoofd kunnen we ons gaan richten op de competitie!

 

Witte Paard 1                    -         Kennemer Combinatie                  2 – 2   (1½-2½)

Chris de Saegher (2192)    -         Rob Duijn (2267)                      0 – 1   (1 - 0)

Jan Roebers (2145)           -        Lennart Dek (2263)                   1 – 0   (½ - ½)

Christiaan Molenaar (2009) -        Daan in ’t Veld (2244)                1 – 0   (0 - 1)

Jan Brink (2016)               -         Miguoël Admiraal (2253)             0 – 1   (0 - 1)