Toen ik op de NHSB-site bij de opgegeven spelersnamen van onze eerste tegenstander dit seizoen de naam Ed Santen zag, kwamen oude herinneringen bij mij boven. Met behulp van mijn archief haalde ik het volgende boven water.

De eerste kennismaking van onze clubs was Heemstede – Het Witte Paard op 8 mei 1961, een viertallenwedstrijd om de NHSB- leeuw (zo heette toen de bekercompetitie).

Heemstede speelde toen in de Overgangsklasse (nu Promotieklasse), Het Witte Paard in de 3^e klasse NHSB. De 3½-½ in ons nadeel was dus geen verrassing. Met zwart verloor ik toen in 21 zetten van E. Santen.

In de gewone NHSB-competitie ontmoetten onze clubs elkaar voor het eerst op 8 januari 1968, precies op mijn 29^e verjaardag. Die moest dan maar op een andere dag gevierd worden.

Opnieuw was Heemstede de plaats waar het gebeurde.

Het ging tussen de twee koplopers in de Promotieklasse en werd een gedenkwaardige wedstrijd. Bij 3½-2½ in Heemsteeds voordeel werden toen 4 van de 10 partijen afgebroken. Niet die van mr. Ed Santen, die aan bord 1 al had gewonnen van onze meervoudig clubkampioen Gerrit Bakker.

In ons clubblad Haver van februari 1968 verscheen een relaas over de enerverende wedstrijd, die na twee extra zittingen met 5½-4½ in ons voordeel eindigde. Er was zelfs sprake van een winstpartij na een te laat ontdekte onreglementaire zet,

Het Witte Paard werd in dat seizoen kampioen en bereikte na promotiewedstrijden de 2^e – toen nog laagste – klasse KNSB.

Voor zover ik heb kunnen nagaan kwamen teams van Het Witte Paard en Heemstede elkaar tot nu toe 11 keer in de NHSB-competitie tegen. Zes keer ging het tussen Witte Paard 2 en Heemstede 1 in de Promotieklasse. Heemstede won tweemaal, wij tweemaal en tweemaal werd het 5-5.

De laatste Heemstede – Het Witte Paard 2 vond plaats op 30 november 1998. Een tweetal remises, van mij en onze huidige 7^e bordspeler, was alles wat ons werd gegund.

Over naar het heden. Dit werd dus de 12^e competitie-ontmoeting tussen onze clubs. Het Witte Paard 2 is net terug in de 2^e klasse en zal het moeilijk krijgen. Heemstede gaat als een van de favorieten van start.

Bij het invullen van het wedstrijdformulier moest ik tot mijn spijt constateren dat Ed Santen ontbrak op het appel. Hij speelt nu alleen nog thuiswedstrijden, begrijpelijk voor iemand van 85 jaar. Wel aanwezig waren aan beide zijden drie spelers die in de ontmoeting van 15 jaar geleden ook in actie kwamen. Voor Heemstede Anne Brandsma, Pieter van der Velde en Willem de Vos, aan onze kant Jan Rot, Joop Dragstra en Hans van Heems.

De in mijn openingstoespraakje uitgesproken wens dat er voor ons nu meer dan één punt zou zijn weggelegd was toen er vier partijen beëindigd waren bepaald nog niet vervuld.

De eersten die de analyseruimte op konden zoeken waren Piet van Tellingen en zijn tegenstander, die na een gelijkopgaande strijd tot remise besloten.

Maar bij dat halfje bleef het voorlopig. Piet Zegers liet zich verrassen door een venijnige paardzet die hem noopte de dame te geven tegen toren + paard om mat te voorkomen. De resterende stelling was daarna spoedig onhoudbaar. Joop verbruikte zoals gewoonlijk weer veel tijd maar het zag er naar uit dat hij de 36 zetten wel zou redden. Een misgreep betekende plotseling ook voor hem een nul. En het werd nog erger toen ook Hans zijn koning omlegde na een aanvankelijk gelijkstaand toreneindspel minder goed te behandelen.

Zo leverde de onderste helft van de acht borden ons een ½-3½ tussenstand op.

In de bovenste helft boden onze stellingen gelukkig nog mogelijkheden op misschien wel een gelijkspel. Dat was na het resultaat van Robin ook het hoogst haalbare. Hij speelde op verzoek met wit want hij had iets voorbereid. Helaas kwam dat niet op het bord en ondanks lang doorschuiven kon hij een naar eigen zeggen saaie remise niet voorkomen.

Ons eerste volle punt kwam op naam van Roland. In een gecompliceerde stelling durfde hij eerst niet door te zetten, maar toen zijn tegenstander de torens wat ongelukkig had geposteerd en vervolgens de dame inleverde was het bekeken.

Zelf bracht ik daarna de stand op 3-4. Mijn tegenstander stak na een uitval van mijn dame veel tijd in het zoeken naar scherpe weerleggingen. Die zaten er echter niet in en toen hij vervolgens verzuimde de enig juiste verdedigende zet te doen ging het snel bergafwaarts.

Nu rustte op de schouders van André de taak om ons op gelijke hoogte te brengen. Een onmogelijke opgave, zo leerde een blik op de stelling. Het eindspel met elk nog een loper en wat pionnen was niet te winnen. 3½-4½. Gezien de ratingverhouding niet eens zo gek, maar wel een nederlaag. 

Â	Het Witte Paard 2			-	Heemsteedse S.C.			3½ - 4½
1	6239948	Jan Rot	1826	-	6134128	Anne Brandsma	1940	1-0
2	7957015	Andre Meester	1800	-	7670300	Ewout Mueller	1855	½-½
3	7786867	Roland van Soest	1759	-	6952143	Nol Merkies	1669	1-0
4	7889288	Robin Mandersloot	1673	-	6455911	Willem de Vos	1728	½-½
5	8207804	Piet Zegers	1693	-	6951868	Pieter van der Velde	1723	0-1
6	7366447	Hans van Heems	1480	-	7653657	Jan Verhagen	1812	0-1
7	7910771	Joop Dragstra	1538	-	7685480	Benedict Boelen	1601	0-1
8	7910793	Piet van Tellingen	1423	-	7320885	André Alberga	1549	½-½
			1649				1734