De aftrap tegen de reserves van ZSC-Saende heeft ons wederom weinig goeds gebracht. Was de nederlaag vorig seizoen even verrassend als onnodig, ditmaal viel er weinig op af te dingen en was het zelfs enigszins volgens de elo-verwachting, zeker nu aan onze kant ook hoogvlieger Christiaan nog eens ontbrak.

 Rob had een soort van Weense variant van het Damegambiet op het bord gebracht. Daarbij geeft zwart vrijwillig zijn zwartveldige loper voor het paard op c3. Als compensatie heb je dan doorgaans controle over veld e4 of een potentiële vrijpion op c4 maar in dit geval geen van beiden. Het witte pionnencentrum was sterk en controleerde alles, reden waarom hij van mij gerust op een remiseaanbod mocht ingaan.

We kwamen zelfs op voorsprong dankzij een briljant potje van Bryan die daarmee aantoonde dit ook weer op een hoog bord te kunnen. Via één van zijn specialiteiten ('early queen-sortie' op de damevleugel) slaagde hij er in eerste instantie al in om tegenstander Ben v/d Bergh tot nadenken te dwingen en tegen het eind van de eerste tijdcontrole positioneel en tactisch dol te draaien en murw te spelen.

De verbazing was groot toen die voorsprong na afloop van de partij van Robin nog steeds op de borden stond. Hij was na een mislukte Ben-Oni (waarin hij de breekzet e4-e5 toeliet) immers al snel een kwaliteit en een pion achtergeraakt. En daarbij waren de dames ook al geruild. Maar met toren en paard slaagde hij erin tegenspel tegen de witte koning te creëren en dat leek op enig moment zelfs in ondekbaar mat te resulteren. Wit vond echter nog een verdedigingszet (die achteraf ook niet bleek te werken) en onze man was allang tevreden dat er in ieder geval nog een remise te forceren viel.

De gelijkmaker kwam dan toch op het bord toen een stukoffer van Paul inmiddels geheel uit de hand gelopen was. Hij had ook zonder bijzondere kunstgrepen zijn aanvalsstelling kunnen versterken maar kon niet van de gedachte afgebracht worden dat de witte koning toch wel ergens mat moest gaan. Bij Aronian lukt dat in dergelijke stellingen toch immers ook altijd?! Helaas dus niets van dat alles: wit kon de dames ruilen en in het eindspel langzaamaan het initiatief overnemen.

Aan de resterende lage borden zag het er bij beide Jannen inmiddels ook al lang niet meer goed uit en aan de topborden ging dat niet meer gecompenseerd worden. Alexander had zich na de ruil van zijn zwartveldige loper tegen een paard op f6 meer voorgesteld van het structurele voordeeltje maar de dubbelpion bleek in het eindspel geen echt aanknopingspunt. En dat natuurlijk ook tegen iemand die doorgaans niet snel een krimp geeft.

Jan Brink had in een jacht op de zwarte koning ook het nodige materiaal gestopt maar kreeg daar alleen een paar pionnen en een handvol schaakjes voor. Toen de zwarte koning een veilig oord had gevonden waren het de resterende zwarte stukken die de witte koning onder vuur mochten nemen.

Jan Rot had na een redelijk succesvolle Londen opening een zogenaamde 'twee-resultatenstelling'. Met alleen zware stukken en ongelijke lopers was winst wellicht mogelijk via de zwarte pionnen die net iets makkelijker aan te vallen waren. Toen zwart die afdoende kon verdedigen kwam Jan helaas op de onzalige gedachte om zijn g-pion naar voren te gooien. En daarbij in een vlijmscherpe counter lopend waarbij de zwartveldige zwarte loper bij afwezigheid van zijn witte collega tot held kon uitgroeien. Mat kon nog afgewend worden maar in het eindspel was de zwarte a-pion niet meer af te stoppen.

Daarmee was de wedstrijd beslist en mocht schrijver dezes inmiddels in zijn handen knijpen met een zetherhaling. Aanvankelijk had ik de actievere stukken maar tegenstander Eyk liet zich niet verleiden tot verzwakkende pionzetten rond zijn koning. Tegen beter weten in deed ik vervolgens f5 maar daar hadden de witte stukken beduidend meer plezier van. Een afwikkeling naar een kansloos eindspel kon nog met enig kunst- en vliegwerk voorkomen worden maar wit had het zeker nog even kunnen proberen.

ZSC-Saende 2 - Witte Paard 1  5 - 3

(Dennis Rosegg 2020 - Alexander Kretzschmar 1959  ½ - ½, Yuri Eijk 1955 - Chris de Saegher 2142  ½ - ½, Ben van den Bergh 1951 - Bryan Wijk 1999  0 - 1, Huib Middelhoven 1945 - Paul van Haastert 1912  1 - 0, Robert Boes 1876 - Jan Brink 1828  1 - 0, Evert Blees 1825 - Robin Mandersloot 1745  ½ - ½, Erik Lust 1683 - Jan Rot 1804  1 - 0, Dirk-Willem Swart 1798 - Rob van Praag 1714  ½ - ½)