Bekerteam niet door eerste ronde   

Na relatief succesvolle optredens in de afgelopen seizoenen heeft het KNSB-bekerteam ditmaal de horde van de eerste ronde niet kunnen nemen. Bij de loting was mede-3e-klasser Voorschoten uit de koker gerold en aangezien het een uitwedstrijd betrof riep dit (goede) herinneringen op aan het optreden van vorig jaar tegen Alphen a/d Rijn. Maar vooral in de breedte bleek deze nieuwe tegenstander toch net even wat sterker.

Wellicht moeten we voortaan Jan Roebers maar weer aan het eerste bord zetten want hij slaagde er bij de kleurbepaling altijd in om die gunstig voor bord 2 t/m 4 uit te laten pakken.

Nu was dat met uw verslaggever die de witte stukken lootte eerder andersom: alleen aan z’n eigen bord verliepen de zaken naar wens. In alweer een zijvariant van het Slavisch kreeg wit al snel de regie over zowel de dame- als de koningsvleugel al zag de zwarte veste er vooralsnog stevig uit. Dat veranderde toen wit de kans toegeworpen kreeg via een ‘petite combinaison’ de pion op d5 mee te graaien.

Ondertussen was het bij Paul in een voor hem onkarakteristieke Engelse Aanval tegen het Siciliaans misgegaan. Zijn stukken stonden als vanouds weer zeer dreigend opgesteld maar een onnauwkeurigheid zorgde ervoor dat de zwarte counter op de damevleugel eerder kwam. Ondekbaar mat binnen een zet of 25 is bij Paul een vertrouwd beeld maar helaas vervulde hij ditmaal zélf de rol van lijdend voorwerp.

Christiaan werd geconfronteerd met een obscuur variantje tegen zijn Grünfeld-Indisch maar dat was voor hem gelukkig geen onbekend terrein. Jammer genoeg kreeg hij niet de scherpste voortzetting voorgeschoteld maar een afwikkeling naar een onschuldig ogend eindspel. Daardoor wellicht in slaap gesukkeld liet hij de witte d-pion wat al te veel vorderingen maken waarna het paardeindspel wegens de actievere witte koning opeens niet meer te houden was.

Of er nog een snelschaakbarrage afgedwongen kon worden hing toen in eerste instantie af van Jan. In een tot Pirc getransformeerde Konings-Indiër had hij via het Kasparoviaanse schijnoffer Pf4 actief spel op de koningsvleugel afgedwongen maar helaas verdwenen op één of andere manier alle actieve zware stukken van het bord. In het paard tegen loper eindspel leek de witspeler de enige die nog wat kon ondernemen maar kennelijk niet op de hoogte van de 2-0 voorsprong van zijn team ging hij hierin zo ver dat Jan zijn koning kon activeren en weer kansjes kreeg.

Ikzelf had inmiddels kunnen afwikkelen naar een eindspel met 2 lopers tegen een toren waarin de zwarte pionnen als rijpe appelen van de boom vielen. Met ondekbaar mat in gedachten liet ik slordig genoeg echter nog een dolle torenmotief op het bord ontstaan maar gelukkig waren de effectieve schaakjes al snel op.

Bij Jan was de stelling echter binnen de remiseperken gebleven en een beetje tegen zijn gewoonte in legde hij zich bij dat resultaat neer waar hij wellicht nog een minder optimale voortzetting had kunnen kiezen om zijn tegenstander in ieder geval nog aan de tand te voelen.

Een nachtelijk snelschaken bleef ons op die manier bespaard en om 0.00 uur konden we de terugreis aanvaarden, daarbij nog even Den Haag aandoend om Christiaan thuis af te zetten.

Voorschoten             - Witte Paard    2½-1½
Peter Wilschut (2200)  - Chris de Saegher   0-1
Vincent Blom (2196)    - Jan Roebers         ½-½
Marcus Driessen (2110) - Paul van Haastert  1-0
Frits Fritschy (2105)     - Christiaan Molenaar 1-0