Witte Paard 1 hard onderuit

 

Het eerste staat in KNSB 3D weer met beide benen op de grond na een afgetekende nederlaag tegen Utrecht 3, voor deze wedstrijd nota bene de rode lantaarndrager. Maar de krachtsverschillen zijn in deze poule niet groot en met de 5 matchpunten die we in de eerste 3 ronden binnenhaalden kunnen we dan ook dik tevreden zijn.

In de geïmproviseerd ingerichte vervangende ruimte aan de Samuel van Houtenstraat (het fraaie denksportcentrum Den Hommel was deze middag voor schakers helaas verboden terrein) voelden de spelers van de thuisclub zich kennelijk sneller op hun gemak dan de onzen. Vooral aan de lage borden tekenden de zorgen zich al snel na de opening af.

 

 

Invaller Roland keek niet op een pionnetje meer of minder maar of het allemaal volgens plan was?! In ieder geval liet zijn tegenstander zich met drie pluspionnen in het eindspel niet meer van de wijs brengen (waar Roland’s tegenstanders in de NHSB-competitie niet zelden wél nog de draad kwijt raken) en vlak voor de eerste tijdcontrole was het pleit beslecht.

Al eerder was Jan Rot op hardhandige wijze tegen zijn eerste nul aangelopen. Een stukoffer in het Siciliaans had hij achteraf beter toch maar niet kunnen aannemen want via een niet voorzien dameoffer kwam zijn koning in een matnet.

Met twee redelijk snelle remises aan bord 4 en 5 konden we geen tegenwicht in de schaal leggen. Christiaan kon niet verhinderen dat zijn tegenstander de actief opgestelde witte stukken gebruikte om een eeuwig schaak combinatie in de stelling te vlechten en Jaap had zoals gebruikelijk met zijn Lf4-systeem een zeer gezonde stelling met helaas niet genoeg aanknopingspunten.

De beslissing in de wedstrijd viel in de partij van Alexander. Zijn openingsopzet was even origineel als provocerend en op het moment dat al zijn stukken zich op de achterste drie rijen bevonden (zonder dat er ook maar één pionnetje geruild was!) en hij bovendien een uur meer verbruikt had zag ik het somber in. Hij wist zich echter helemaal los te werken en kreeg de regie in handen. Helaas verzuimde hij op het juiste moment te oogsten en tot overmaat van ramp liet hij bij het wegtikken van de laatste seconden zijn dame instaan in een stelling die nog steeds kansen bood.

En zo bleek mijn inschatting dat drie overwinningen aan de topborden noodzakelijk waren voor een gelijkspel geen loos pessimisme. Normaal gesproken tegen een derde team geen onmogelijke opdracht maar de hoop vervloog toen Paul zijn middels een pionoffer verkregen stukkenactiviteit geen passend vervolg kon geven en zelfs gedwongen werd om de dames te ruilen. Een remiseafwikkeling was nog wel voorhanden maar Paul meende nog een winnende combinatie te zien. Die bevatte een lek maar het resterende toreneindspel werd gelukkig door zijn tegenstander niet helemaal feilloos uitgespeeld.

Daarmee waren de matchpunten dus vergeven en zelfs het zoet van ook maar één winstpartij bleek ons in het vervolg niet gegund. Jan Roebers kreeg pas kansjes nadat hij zich aan een langdurige positionele houdgreep had ontworsteld maar het dame-eindspel bleef binnen de remisemarge.

Uw verslaggever (CdS) had echter ruimschoots de mogelijkheden om de eer te redden. Een voor zijn doen onschuldig openingssysteempje pakte wonderwel uit en voor de eerste tijdcontrole kon hij afwikkelen naar een toreneindspel met naast een pluspion ook nog meer activiteit! Dat laatste had echter gebruikt moeten worden om een stel torens te ruilen maar in plaats daarvan werd de tegenstander activiteit + vrijpion gegund. Er redelijk doorheen zittend en met het spookbeeld om deze partij nog te verliezen bood ik maar remise aan waar PocketFritz nog steeds een plusje bleek te zien.

 

Utrecht 3                         -        Witte Paard 1                             5½-2½

 

Robert Beekman (2225)      -        Chris de Saegher                          ½-½

Bram Semeijn (1991)                  -        Jan Roebers                                 ½-½

Harm-Theo Wagenaar (1898)        -        Paul van Haastert                          ½-½

Cees-Jan Schilt (1907)                 -        Christiaan Molenaar                       ½-½

Maarten-Jan Post (1906)     -        Jaap de Berg                                ½-½

Hemmo Mulder (2006)                 -        Alexander Kretzschmar                            1-0

Michiel Kerkhof (1857)                 -        Roland van Soest                           1-0

Olivier Huizer (1855)          -        Jan Rot                                                  1-0