De twee uitwedstrijden die het 2^e tot nu toe in dit seizoen speelde eindigden beide in een 7-1 nederlaag. Verzachtende omstandigheden(??): op 2 november 2010 kwamen we tegen Krommenie 2 met zeven man aan de start, op 7 januari 2011 ging er slechts een zestal naar Santpoort 3.
De derde uitwedstrijd vond afgelopen vrijdag 11 maart plaats in Castricum tegen het 2^e achttal van de gelijknamige club.

Nu waren, weliswaar met een invaller voor Leendert, wel alle borden bezet.
Toch was de kans op succes klein. Zelfs als we op z’n sterkst zouden zijn aangetreden had het complete Castricum 2 nog altijd gemiddeld 150 ratingpunten meer dan wij gehad. Nu scheelde het maar liefst 190 punten!

We begonnen al met een 1-0 achterstand want André wist zijn een week eerder gespeelde partij aan bord 2 na het afslaan van een remiseaanbod in gewonnen stelling door tijdgebrek toch nog te verliezen. Schrale troost: hij deed het als vooruit spelend invaller voor het 1^e enkele dagen later heel wat beter door aan bord 5 zijn tegenstander van BSG 2, Peter Drost (2079) op remise te houden.

In het verloop van de partijen viel voor mij, als toeschouwend Witte Paardteamleider, weinig positiefs te ontdekken. Al na een zet of vier liet Piet Z. zomaar een pion wegkapen en nadat hij die had weten terug te veroveren raakten ook Hans, Roland en Ko een dergelijk kleinood achter. Bij Hans kwam er later een tweede bij en na twee uur zag hij geen reden meer om het toreneindspel nog door te spelen.

Vijf minuten later gaf ook Joop plotseling op. Hij had een zwart paard op een ongelukkige plek geposteerd en toen hij verzuimde een vluchtveld te maken ging het stuk zonder compensatie verloren.

Intussen speelde Piet van T. nadat een loper door een penning verloren was gegaan al geruime tijd met een stuk minder toch dapper door. Maar zijn tegenstander, de bijna 90-jarige Jo Clarijs, wist er wel raad mee. 4-0 dus.

Andere Piet had na het ongedaan maken van zijn pion achterstand wel mogelijkheden maar liet zijn koning door routinier Gerrit Holsteijn in onoverkomelijke problemen brengen. Daarmee was de wedstrijd beslist en had Roland geen reden meer om, als het al gekund had, met een pion minder herhaling van zetten uit de weg te gaan.

Resteerden nog de partijen van Robin en Ko. Eerstgenoemde had tegen ex-Zaankanter Henk v.d. Eng een stelling die allang rijp was voor remise, maar hij vond dat hij met het oog op de stand in de wedstrijd nog wat moest proberen. Dat pakte in de uitvluggerfase verkeerd uit. Ko tenslotte had het toreneindspel ondanks een gevaarlijk uitziende verre vrijpion van zijn opponent nog in remisevaarwater kunnen loodsen maar de lange partij vergde teveel van zijn krachten en ook hij legde het loodje.

Waarmee ons droevig lot een 7½-½ nederlaag was.
Het kon dus nog erger dan in de vorige uitwedstrijden.

Castricum 2 (1775) – Het Witte Paard 2 (1585) 7½-½

Hans Schagen (1785) – Roland van Soest (1755) ½ -½
Mark Min (1840) – André Meester (1742) 1 – 0
Gerrit Holsteijn (1776) – Piet Zegers (1677) 1 – 0
Henk v.d. Eng (1804) – Robin Mandersloot (1610) 1 – 0
Egbert Kooiman (1770) – Hans van Heems (1533) 1 – 0
Rob Dekker (1768) – Joop Dragstra (1591) 1 – 0
Jo Clarijs (1730) – Piet van Tellingen (1374) 1 – 0
Hidde Brugman (1708) – Ko Buntsma (1404) 1 – 0

Degradatie lijkt nu haast onvermijdelijk, tenzij er een wonder gebeurt en wij in de laatste ronde winnen van bijna-kampioen HWP 4 en Krommenie 2 verliest van Santpoort3. Dat zou nog eens een goeie 1 aprilgrap zijn!