Op de eerste clubavond van het nieuwe jaar mochten we in het kader van de eerste ronde van de NHSB bekercompetitie aantreden tegen KTV uit Enkhuizen. Inmiddels afgezakt naar de 2^e klasse maar ondanks dat kunnen ze nog altijd een respectabel

viertal op de been brengen. Een lastig te omzeilen klip hoewel het daar in het begin niet naar uitzag.

Jan Brink greep weer eens terug op het Morra gambiet en ondanks het feit dat zwart voor het ‘veilig’  teruggeven van de pion koos namen de witte stuken binnen de kortste keren al ultra-actieve posities in. Of  zijn tegenstander net zo meewerkte als in de vorige competitiewedstrijd heb ik niet gezien maar ook hier was de partij opeens afgelopen waarna in de analyse alsnog getracht werd om een sluitende verdediging voor zwart te vinden. Jan heeft de smaak wat betreft bliksemoverwinningen dus goed te pakken!

Christiaan werd weer eens geconfronteerd met een rustige aanpak van zijn Aljechin en ook nu probeerde hij daar een originele draai aan te geven. Maar op zeker moment had hij toch maar beter voor het direct terugslaan van een paard kunnen kiezen in plaats van met de dame ‘even tussendoor’ de toren aan te vallen. Het paard bleek helaas ook terug te kunnen, daarmee de toren dekkend. Van de nood een deugd maken ging in het vervolg niet op en de compensatie verwaterde uiteindelijk geheel waarna de gelijkmaker niet lang op zich liet wachten.

Op dat moment moest er aan de topborden dus nog 1½ punt gehaald worden en dat zou gezien de stellingen alleen nog maar op basis van ‘ratingoverwicht’ kunnen.

Yorick had in een Draak waar wit te vroeg f4 deed al vrij snel comfortabel spel maar om dan ook nog eens écht druk op de ketel te kunnen zetten blijkt dan altijd weer lastig. Pas in de uitvluggerfase met 10 seconden per zet konden de eerste speldenprikjes uitgedeeld worden en de handigheid om die in klinkende munt om te zetten kun je aan Yorick dan wel toevertrouwen.

De boodschap die Yorick na een klein uurtje spelen mee had gegeven (“Het komt wel goed”) bleek dus toch op zijn eigen partij betrekking te hebben hoewel hij het over de Catalaan had die bij mij (CdS) op het bord was verschenen. In die opening moet je soms veel geduld hebben maar de stand op de klok rechtvaardigde nou niet bepaald het afslaan van een remiseaanbod. Toen de zwarte toren ook nog actief werd leek ik met vuur te spelen maar toen die uiteindelijk geruild kon worden resteerde het eindspeltype waar je niet veel tijd voor nodig hebt (goed paard vs. slechte loper).

Gecombineerd met de gebeurtenissen aan het eerste bord verslapte kennelijk de concentratie bij mijn tegenstander en liet deze een pionnendoorbraak toe waarmee aldus een enigszins geflatteerde 3 – 1 zege op het scorebord verscheen.

 

Het Witte Paard                   -        KTV                                3 – 1

 

Yorick ten Hagen (2151)      -        Adri Haakman (2001)         1 – 0

Chris de Saegher (2225)     -        Cees v/d Zee (2025)          1 – 0

Christiaan Molenaar (2038) -        Marco Groot (1877)           0 – 1

Jan Brink (1950)                  -        Henk Keesman (1883)        1 – 0