Met de topdrie nog voor de boeg zou in Alkmaar eigenlijk onze derde overwinning geboekt moeten worden maar uiteindelijk mochten we met één matchpunt tevreden zijn.

Volgens verwachting hadden we het tegen dit qua rating zeer uitgebalanceerd team vooral aan de lage borden moeilijk. Derhalve geen probleem dat Jaap via zijn solide Londen systeem op een vlotte puntendeling afkoerste.

 

Jan speelde zijn favoriete Stonewall opstelling ditmaal tegen het Engels met als gevolg dat zijn pionnencentrum met d3 en e4 kon worden opgeblazen. Maar dat resulteerde alleen in een grootscheepse afruil waarna in het eindspel ook hier de vrede getekend kon worden.

 

Schrijver dezes (CdS) had succes met het vroegtijdig elimineren van de zwarte dameloper. Daardoor had de premature zwarte actie op de koningsvleugel weinig kans van slagen en kon het wanhoopsstukoffer makkelijk opgevangen worden.

Vervolgens ging het in de eerste tijdnoodfase goed mis, om te beginnen bij Christiaan. Hij verzuimde tot tweemaal toe de mogelijkheid om het witte koningspaard af te ruilen en toen zich dat op het door pionnen op c5 en e5 gecontroleerde steunpunt d6 kon nestelen was het in hogere zin al gedaan. Zeker toen wit ook nog eens torens kon verdubbelen op de f-lijn.

Ook Thomas moest, kennelijk in slaap gesust door de slappe openingsopzet van zijn tegenstander, zo’n vervelend paard op de eigen helft toestaan. Vlak voor de 40^e zet kon dat tot overmaat van ramp ook nog eens een beslissende vork uitvoeren.

Tjerk mocht tegen een ‘catenaccio’ opstelling al zijn stukken naar hartelust richting zwarte koning dirigeren maar bij de aanvoer van de torens ging er helaas iets mis waarna zijn tegenstander de trukendoos open kon doen.

En zo waren bij een 4-2 achterstand alleen nog de twee partijen bezig waarin inmiddels het nodige gebeurd was. Vooral bij Paul was een sneller slot verwacht aangezien hij op zeker moment een kwaliteit en 3 pionnen voor stond! Maar door een rekenfout moest hij maar liefst 4 punten retourneren en wat nog erger leek: er resteerde een eindspel met ongelijke lopers.

Maar daarin kon Paul na fraai manoeuvreren twee verbonden vrijpionnen creëren waartegen zwart zijn loper moest geven en vervolgens eenvoudig uitgetempeerd werd.

Bryan was ondanks enig slaapgebrek weer aardig creatief bezig vanuit de opening. Maar dan moet je natuurlijk wél de beoogde beslissende combinatie extra goed uitrekenen! Het lek werd door zijn tegenstander gelukkig maar ten dele aangetoond waarna er nog kansen waren via een afwikkeling naar een toreneindspel. De pluspion leek echter moeilijk te verzilveren maar net voordat de witspeler zijn taaie verzet kon bekronen ontglipte hem een nieuwe serie onnauwkeurigheden. Bryan moest vervolgens nog wél even het eindspel van dame tegen toren winnen maar dat is gelukkig alleen op computerniveau lastig.

En zo konden we toch met een enigszins tevreden gevoel huiswaarts keren.

 

De Waagtoren 3 - Witte Paard 1  4 – 4

 

Leonard Haakman (1870)     - Chris de Saegher (2206)      0 – 1

Henk Westerman (1859)      - Jan Brink (1966)                 ½ - ½

Rob Freer (1875)               - Paul van Haastert (1990)      0 – 1

Alex Albrecht (1808)           - Bryan Wijk (1910)               0 – 1

Ton Fasel (1853)               - Tjerk van Blokland (1936)     1 – 0

Wim Nieland (1831)            - Christiaan Molenaar (1961)   1 – 0

Ruud Niewenhuis (1794)      - Jaap de Berg (1822)            ½ - ½ 

Gerrit Valk (1805)              - Thomas Tates (1718)           1 – 0