Het eerste heeft de op papier niet gemakkelijke seizoensopening tegen de reserves van ZSC-Saende goed doorstaan. En dat ook nog eens met 2 invallers al moet aangetekend dat de Zaandammers ook niet op volle oorlogssterkte konden aantreden.

De eerste klap mocht uw verslaggever (CdS) uitdelen toen gelegenheids eerste bordspeler Ben v/d Bergh een op handen zijnde dameruil dacht uit te kunnen stellen. Via een interferentie bleven de koninginnen erop waarbij die van wit de ontwikkeling in de weg stond. De zwarte stukken namen razendsnel actieve posities in en toen er ook nog eens twee torens op de c-lijn verdubbeld werden kon een elegante slotcombinatie niet uitblijven.

Jaap had het in het Frans aangedurfd een wit h-pionnetje mee te graaien en leek zelfs hard op weg te consolideren. Maar de witte stukkenactiviteit verdween toch niet genoeg om het vervolg met vertrouwen tegemoet te zien en wit vertrouwde de stand op de klok niet helemaal waarna de vredespijp alsnog gerookt kon worden.

De voorsprong werd vervolgens uitgebouwd door Paul die na een pionoffer met zijn torens op de zevende rij kon binnendringen. In combinatie met een loper langs de lange diagonaal werd de zwarte rokadestelling vakkundig gesloopt.

Het leek zelfs nog mooier kunnen worden aangezien Thomas inmiddels een stuk had buitgemaakt. In een eindspel had zwart daar weliswaar twee pionnen voor maar de witte torens en paarden stonden zo actief dat die kleinoden voor het oprapen leken. Helaas bleek de zwarte a-pion een te grote handenbinder en hield wit uiteindelijk alleen toren en paard tegen toren over. Om deze theoretische remisestelling uit te kunnen melken moest ook nog de laatste zwarte pion worden veroverd, een klus waar Thomas maar niet aan begon.

Nu was het de beurt aan ZSC om terug in de wedstrijd te komen, allereerst via een overwinning van de theoretisch altijd goed geschoolde Edwin Woudt. Hij had Jan Brink in een actuele variant van het Schots kunnen verleiden om een eindspel met een kleine kwaliteit meer in te gaan. Toen naast de actieve toren ook de zwarte koning de oprukkende centrumpionnen kon ondersteunen was de witte stelling niet meer te houden.

Roland bleef in een Franse structuur met een slechte loper zitten en werd daarna geruisloos weggeschoven op de damevleugel. Naar eigen zeggen miste hij echter op zeker moment een gouden kans op een winnend paardoffer op g3. Die kans werd door een ruil vervolgens voorgoed tenietgedaan.

De andere invaller Robin ontpopte zich echter tot held van de dag. Via origineel spel hield hij de druk aardig op de ketel en wist met dame en paard de zwarte koningsstelling te ontregelen.

Toen in wederzijdse tijdnood de zwartspeler de kans miste om met behoud van dekking matveld een eveneens gevaarlijk opgestelde loper te incasseren kon Robin via een geniepige achterwaartse torenmanoeuvre de kroon op het werk zetten!

En dat was nodig ook want Bryan had weinig plezier beleefd aan zijn speculatieve paardoffer vlak na de opening en moest in een eindspel het hoofd buigen voor een onstuitbare a-pion.

 

Witte Paard 1 – ZSC-Saende 2  4 – 4

Chris de Saegher 2198 – Ben v/d Bergh 1895 1 – 0,

Jan Brink 1970 – Edwin Woudt 2087 0 – 1,

Bryan Wijk 1927 – Hein Middelhoven 2064 0 – 1,

Paul van Haastert 2017 – Wim de Boer 1922 1 – 0,

Jaap de Berg 1813 – Frank Tijdeman 2011 ½ - ½,

Robin Mandersloot 1708 – Huib Middelhoven 1918 1 – 0,

Roland van Soest 1790 – Evert Blees 1868 0 – 1,

Thomas Tates 1703 – Remco v/d Meer 1953 ½ - ½)