Zo makkelijk als vorig seizoen ging het tegen Het Spaarne ditmaal niet en dat was gezien hun overtuigende zege in de openingsronde op Krommenie ook niet zo verwonderlijk. De voorspelling van de teamleider dat 50% aan de eerste 3 borden voldoende voor de 2 matchpunten zou zijn kwam uiteindelijk precies uit.

De score werd geopend door Bryan die goed inspeelde op het niet helemaal uitgeslapen zijn van zijn tegenstander (die bovendien ook nog eens een half uur te laat kwam) en direct tot harde actie in het centrum overging. Met een wanhoopsoffensief langs de g-lijn dacht zwart nog eeuwig schaak af te dwingen daarbij overziend dat veld f3 gewoon gedekt was.

Jan Brink was kennelijk onder de indruk van de behandeling van zijn Stonewall vorig jaar want tegen dezelfde tegenstander liet hij de f-pion in de uitgangspositie waardoor het een solide Damegambiet werd. Maar ook nu leverde de witte drukstelling niet meer dan een half punt op.

Uw verslaggever (CdS) hield zich ook nog eens aan de belofte om met de koningspion te openen maar dat leverde hem al snel een fikse tijdsachterstand op. Daarbovenop moest ook de d-pion onder bepaald niet gunstig lijkende omstandigheden geofferd worden. Grote opluchting derhalve toen hij de kans toegeworpen kreeg om een winnend kwaliteitsoffer te brengen. Met een extra stukoffer liep het zelfs direct op mat uit.

De voorsprong werd zelfs nog groter toen Alexander een stuk kon incasseren en voldoende bedenktijd overhad om een sluitende verdediging rond zijn koning te organiseren.

Paul was inmiddels in een optisch niet zo prettig eindspel geraakt tegen hun op papier sterkste speler maar had naar eigen zeggen nog wel tijdig aan de handrem kunnen trekken. Een rekenfout luidde echter het einde in.

Het beslissende punt werd voor de eerste tijdcontrole binnengebracht door Jan Rot. Via inventief verdedigen inclusief een geniaal koningsdriehoekje dwong hij zijn tegenstander al diens bedenktijd op te souperen in een wirwar van aanvalsmogelijkheden. Maar de tegenaanval van zwart bleek uiteindelijk heel wat effectiever, vooral toen de witspeler zijn 40^e zet net niet voor het verschijnen van het minnetje kon uitvoeren.

In de resterende partijen konden de gastheren de stand nog een dragelijker aanzien geven.

Christiaan beleefde weinig plezier aan zijn openingsexperiment en was al snel terechtgekomen in een eindspel met minuspion. Toen rond de tijdcontrole een tweede pion verloren ging kon de handdoek geworpen worden.

Bij Jaap leek remise lange tijd het meest logische resultaat maar toen zijn tegenstander gezien de afwezigheid van de teamleider nog even besloot door te spelen ging er toch een witte pion verloren hetgeen uiteindelijk beslissend bleek.

 

Het Spaarne – Witte Paard 1 3½ - 4½

 

(Aad de Bruijn 1970 – Chris de Saegher 2201 0 - 1, Leo Littel 1873 – Jan Brink 1961 ½ - ½,

Frans Arp 2001 – Paul van Haastert 2030 1 – 0, Sander Schilthuizen 1863 – Christiaan Molenaar 1940 1 – 0, Loek Veenendaal 1764 – Bryan Wijk 1919 0 – 1, Fer Mesman 1732 – Alexander Kretzschmar 1750 0 – 1, Rob de Haan 1732 – Jaap de Berg 1819 1 – 0, Paul Neering 1704 – Jan Rot 1856 0 – 1)