Aan de twee matchpunten hoefde al snel niet getwijfeld te worden maar wie had gedacht dat Caïssa/De Eenhoorn 3 uiteindelijk met slechts een half bordpuntje op zak weer richting Hoorn moest vertrekken?

Zoals zo vaak zette Paul de toon in een variant van het Schots waarin de witspeler al snel van de gebaande paden afweek.

Het buitenkansje om de koning snel onder vuur te nemen is dan wel aan Paul toevertrouwd.

Jan Brink had succes met zijn alternatieve aanpak van de Nimzowitsch opening (1.e4,Pc6 2.c4!?) maar hoe hij zijn stelling precies tot winst voerde is mij ontgaan.

Ook van de subtiele aanvalsmanoeuvres van invaller André (voortkomend vanuit een thematisch pionoffer op b2 in de Trompovsky) heb ik niet veel mee gekregen. Behalve dan de slotstelling waarin hij met twee prachtig opgestelde paarden het matnet rond de zwarte koning dichtgeknoopt had.

Evenmin iets gezien van de kritieke fase waarin Thomas zijn voor bord 8 begrippen bepaald niet zwakke tegenstander doldraaide. En zo dus uitgerekend met een onschuldig ogend openingssysteempje zijn eerste overwinning sinds lange tijd binnenbracht!

De reden voor dit verstoken blijven van informatie was de positionele chaos waarin ik (CdS) was terechtgekomen door een verkeerde zetvolgorde in een Ben-Oni stelling. Als na de opstoot f4 het paard weer terug naar d7 moet weet je al hoe laat het is en er moesten steeds meer kunstgrepen worden toegepast om nog enige stukkenactiviteit te ontplooien. Gelukkig dacht mijn tegenstander op een bepaald moment het even 'op safe' te kunnen spelen hetgeen nog meer lucht verschafte waarna het toelaten van een onderste rij combinatie zelfs een abrupt einde aan de partij maakte.

Wellicht goed voor mijn gemoedsrust dat ik ook weinig gezien heb van de wijze waarop Bryan een vroegtijdig inslaan met de dame op b2 wél wist te rechtvaardigen. Hij schijnt zelfs enorm te genieten van dit soort systeempjes met een schijnbare overdaad aan dame- en pionzetten. Rond de tijdcontrole was er inmiddels een eindspel ontstaan waarin de witte activiteit steeds verder ingedamd werd en de laatste pionnen als rijpe appeltjes vielen.

Als u goed geteld heeft weet u dat het punt dat Alexander na de tijdcontrole binnenbracht het zevende was! Stukkenruil was voor zijn tegenstander niet het geijkte plan om de controle over de stelling te behouden en in het eindspel sloeg onze man toe. Uiteraard wél weer met de voor omstanders meestal ondoorgrondelijke denkpauzes.

Tenslotte Jaap die vaak tevreden is met remise maar ditmaal de zetherhalingsclaim van zijn tegenstander nog even haarfijn liet uitzoeken door wedstrijdleider Jan Rot. Er was echter geen speld tussen te krijgen maar in een gesloten stelling hadden zijn lopers toch al niet veel meer uit kunnen richten. En bovendien, een 'white wash' zou teveel van het goede geweest zijn.

Witte Paard 1 - Caïssa/De Eenhoorn 3 7½ - ½

(Chris de Saegher 2201 - Abel Romkes 1907 1 - 0, Jan Brink 1961 - Piet Aardenburg 1768 1 - 0, Paul van Haastert 2030 - Johan Paul Hendriks 1771 1 - 0, Alexander Kretzschmar 1750 - Dirk Lont 1757 1 - 0, Bryan Wijk 1919 - Fred Avis 1718 1 - 0, André Meester 1807 - Nick Manshanden 1637 1 - 0, Jaap de Berg 1819 - Erik Romkes 1715 ½ - ½, Thomas Tates 1711 - Ton van Dijk 1862 1 - 0)