In tegenstelling tot voetbalminnend Brabant nemen wij de gelegenheid maar te baat om het K-woord uit te spreken. Eén matchpunt uit de laatste 2 wedstrijden lijkt geen onmogelijke opgave en laat dit als uitdaging maar in de volgende ronde gebeuren tegen een ongetwijfeld tot de tanden toe bewapend Krommenie.

Ook in de wedstrijd tegen Heerhugowaard werd aan een aantal borden de loper voor ons uitgelegd.

Zo leek een wederom vroege dame-uitval van topscorer Bryan niet meer op te leveren dan een interessante strijd op de koningsvleugel. Die op zet 13 al een abrupt einde kreeg doordat de zwartspeler bij het slaan van een giftige pion slechts rekening had gehouden met één van de twee aftrekaanvallen van het witte koningspaard. Dameverlies en over en sluiten.

Paul maakte dankbaar gebruik van de aanvalskracht in stellingen met ongelijke lopers en joeg de zwarte koning in een matnet. Daar kwam overigens wel een gepointeerde zettenreeks bij kijken.

Piet maakte het zich in zijn debuut voor het eerste niet gemakkelijk door in een Caro-Kann al h6 te spelen voordat wit h4 gespeeld had. Dat resulteerde in twee vervaarlijk opgestelde witte paarden en de stelling schreeuwde eigenlijk om een offer op e6. Met de enigszins onooglijke lopermanoeuvre Lg6-h7-g8 wist Piet dit gevaar uiteindelijk te bezweren en een gelijk eindspel te bereiken waarin hij met het oog op de andere borden remise mocht aannemen.

Maar aan het bord van Alexander deed het tijdnoodduiveltje zijn werk weer eens. In goede stelling bleef hij ouderwets diepzeeduiken en liet hij zich helaas de kaas van het brood eten.

Jan had zijn vertrouwde Caro-Kann weer opgepakt maar was al een tijdje in een onaangename greep van het witte loperpaar beland. Een afwikkeling naar een toreneindspel volgde dat door de sterkste Heerhugowaarder onberispelijk tot winst werd gevoerd.

Zo stond het dus weer gelijk maar schrijver dezes (CdS) wist zich aan een op het eerste oog lastige druk op f7 te ontworstelen en in de counter meteen toe te slaan. Na in de opening al pion h2 cadeau te hebben gekregen zou dat een stuk soepeler gegaan zijn als hij voor de lange rokade had gekozen!

Vervolgens bracht Christiaan het verlossende punt binnen nadat hij vanuit een Siciliaanse zijvariant al snel een gunstig eindspel had bereikt. Een wit pionnentrio op de koningsvleugel bleek niet af te stoppen.

Tenslotte Jaap die voor de derde maal dit seizoen als laatste bezig was! Ditmaal aan de verdedigende kant maar hem is dat soort klusjes wel toevertrouwd. Zijn loperpaar was in het eindspel niet zo veel waard maar voldoende om een binnendringen van de zwarte stukken te voorkomen.

Witte Paard 1 – Heerhugowaard 1 5 – 3

(Chris de Saegher 2189 – Gerrit van Oostrum 1945 1 – 0, Paul van Haastert 2038 – Piet de Haas 2029 1 – 0, Jan Brink 1907 – Dennis Keetman 1977 0 – 1, Bryan Wijk 1943 – Johan Wester 1890 1 – 0, Alexander Kretzschmar 1792 – Kasper v/d Meulen 1652 0 – 1, Christiaan Molenaar 1925 – Piet Konijn 1767 1 – 0, Piet Zegers 1720 – Chris Holdorp 1716 ½ - ½, Jaap de Berg 1805 – Karel Keesman 1807 ½ - ½)