Archief 2014-2015 (artikelen)

Witte Paard 1 sluit seizoen in stijl af

In de gezamenlijke slotronde in het nieuwe onderkomen van Caïssa/De Eenhoorn in Zwaag konden wij de zevende overwinning laten noteren. Dat gebeurde over het algemeen met een zakelijkheid die soms bij een kampioen past.

Weinig spektakel in de opening en diverse ruilvarianten die, ook aan onze kant, van stal werden gehaald. Bijvoorbeeld in de Aljechin bij Christiaan waar na 1.e4,Pf6 2.Pc3,d5 3.exd5,Pxd5 4.Pxd5,Dxd5 nog niet het totaal vervlakkende 5.Df3 op het bord gebracht werd. Maar na 5.Pf3 verdween de muziek ook al snel uit de stelling en kwam er een afwikkeling naar een ongelijk lopereindspel op het bord.

Uw verslaggever (CdS) kon net als twee ronden terug al snel materiaal incasseren in een Caro-Kann Ruilvariant, ditmaal zelfs een vol stuk! En ook nu was het nog allerminst eenvoudig met een koning die op de damevleugel belaagd dreigde te worden. Uit praktische overwegingen werd al snel een kwaliteit teruggeofferd maar de witte torens stonden actief opgesteld. Het zwarte loperpaar controleerde echter ook de nodige velden waarna een nieuwe onnauwkeurigheid aan de witte zijde alsnog een abrupt einde inluidde.

Alexander leek zijn tijd ditmaal goed te verdelen maar nadat hij verzuimde een logisch vervolg aan zijn positievoordeel te geven ging het sein weer op groen voor een algeheel verval.

Nee, dan Jan Rot die zich in de beginfase van zijn partijen doorgaans niet bedient van het zetten van enige druk in welke vorm dan ook en daarmee in ieder geval de nodige bedenktijd uitspaart. Nu was hij zelfs al snel in een op het oog perspectiefloos eindspel met minuspion terechtgekomen maar juist daarin weet hij vaak op onnavolgbare wijze kansen uit het niets te creëren. Een stel vervaarlijk rondhuppelende paarden zorgde bijna nog voor een vol punt!

Bij Bryan was inmiddels al van alles gebeurd nadat hij in de opening een kleine kwaliteit voor een handvol pionnen meende te kunnen offeren. Niets leek echter een invasie van de witte stukken richting zwarte koning in de weg te staan al konden nog wel de dames geruild worden. Op zeker moment leek het er voor onze man toch slecht uit te zien met een ingesloten toren en een ver opgerukte witte vrijpion. Groot was dan ook mijn verbazing toen vlak voor de eerste tijdcontrole er ineens een zwarte vrijpion, ondersteund door diezelfde toren, dood en verderf zaaide!

Jaap kon zich weer eens uitleven in één van zijn geliefde Franse blokkadesysteempjes hoewel het initiatief toch voortdurend bij de witspeler leek te liggen. Echter niet voldoende voor iets tastbaars.

Paul kreeg een apart soort Siciliaan voorgeschoteld waarbij zwart de ontwikkeling van de koningsvleugel uitstelde. Een aantal kansrijk ogende voortzettingen richting de in het midden vertoevende zwarte monarch werd gemist waarna de zwarte stukkenactiviteit op de damevleugel een steeds grotere factor ging betekenen. Het evenwicht werd evenwel niet verbroken.

Tenslotte de partij van Jan Brink die zijn qua rating zwaar ondergewaardeerde tegenstander de gelegenheid gaf de Caro-Kann Ruilvariant volgens de boekjes aan te pakken: minoriteitsaanval op de damevleugel resulterend in het isoleren van de witte d-pion. Die ging dan ook verloren maar een opmars met a- en b-pion had Jan wel een paard opgeleverd. Via fijnzinnige manoeuvres werden de zwarte centrumpionnen in toom gehouden en werd en passant een h-pionnetje meegepakt. Paard vervolgens geven voor de laatst overgebleven zwarte vrijpion en de eigen g-pion het werk laten afmaken waarmee onze voorsprong dus nog uitgebouwd werd!

Witte Paard – Santpoort 2 5 – 3

(Chris de Saegher 2189 – Dave Looijer 2008 1 – 0, Alexander Kretzschmar 1792 – Douwe van Rees 1816 0 – 1, Bryan Wijk 1943 – Wim Gravemaker 1864 1 – 0, Paul van Haastert 2038 – Ivan Ivanov 1749 ½ - ½, Christiaan Molenaar 1925 – Sjoerd Haver 1747 ½ - ½, Jan Brink 1907 – Mick Mulder 1437 1 – 0, Jaap de Berg 1805 – Ozden Tuna 1659 ½ - ½, Jan Rot 1844 – Jelle v/d Broek 1520 ½ - ½)