Eerste team hardhandig terug op aarde gezet

Op papier leek de zegereeks van het eerste nog wel even te kunnen voortduren want het was ten slotte hekkensluiter De Waagtoren 2 dat op bezoek kwam. Maar tegen de teams van die club hebben we het doorgaans moeilijk en - zo bleek in de nabeschouwing - hadden zij in de voorafgaande twee seizoenen ook tweemaal een koploper verslagen. Als dan ook nog eens aan de meeste borden de wet van Murphy toeslaat is de pijnlijke uitglijder snel verklaard.

Om te beginnen bij Jaap die het na een periode van (verplichte) schaakinactiviteit in een Damepionspel weliswaar niet gemakkelijk had maar op zeker moment toch via een grootscheepse afruil van de gevaarlijkste witte stukken de remisehaven leek te bereiken. Tot het moment waarop hij zijn dame jammerlijk niet op het geplande veld posteerde en na het binnendringen van de vijandelijke dame direct kon opgeven.

Even later hoorde ik rechts van mij Jan verzuchten na eveneens een blunder van formaat. De dag dat onze andere Jan zijn verjaardag vierde was onze veteranen dus bepaald niet gunstig gezind. En dan hebben we het nog niet eens over wedstrijdleider André Meester die al deze ellende in zijn volledigheid moest blijven aanschouwen.

De overwinning van uw verslaggever (CdS) was gezien het ratingverschil eigenlijk gewoon verplichte kost en een doekje voor het bloeden. Al moet je in de meeste varianten van de Caro-Kann natuurlijk altijd maar afwachten of er zich nog kansen zullen voordoen. Maar de witspeelster verloochende haar speelstijl niet en koos voor een principiële en scherpe opzet waar ik op mijn beurt gelukkig op de hoogte was van de juiste tegencounter.

Vervolgens mocht ik als teamleider met een vergrootglas op zoek naar andere borden met winstkansen. Derhalve moest eenieder doorspelen maar bij Bryan bleek dat al snel onbegonnen werk aangezien hij zijn actief opgestelde paard niet kon laten samenwerken met de zware stukken, Zwart kon met actievere dame + toren zetherhaling afdwingen.

Paul was inmiddels verzeild geraakt in een dame-eindspel en dat was duidelijk geen loon naar werken na een interessant stukoffer dat op zeker moment tot een winnende aanval had kunnen leiden. Na een onoplettendheid vlak voor de tijdcontrole bleef hij zelfs helemaal met lege handen staan.

Bij Robin was het een dramatisch gevalletje kortsluiting. Met fijnzinnige manoeuvres een geïsoleerde pion veroverd dacht hij via een kleine combinatie een tweede te winnen maar het geofferde stuk kon niet teruggewonnen worden wegens een tussenschaakje plus onderste rij dreiging.Met een loper minder bleken de twee pionnen uiteindelijk niet genoeg gewicht in de schaal te kunnen leggen.

Alexander leek in een oude fout te vervallen door weer zeeën van tijd te souperen in het beoordelen van schijnbaar diepzinnige manoeuvres en de pionstructuren die daarmee gepaard gaan. Dit leek hem aanvankelijk alleen maar op pionverlies te komen staan maar met het wegtikken van de laatste minuten wist hij met dame en paard nog genoeg activiteit te ontwikkelen. Maar op het kritieke moment verzuimde hij de witte a-pion mee te nemen en kon de witspeler met nauwkeurig afspel de vis alsnog op het droge brengen.

Tenslotte Christiaan die wederom als laatste bezig was. In ieder geval een goede training voor de Tata-tienkamp al zal hij weinig plezier beleefd hebben aan de gedegen opzet van zijn invallende tegenstander waartegen hij vorig seizoen nog onderuit was gegaan (ja, de teamleider van De Waagtoren had zijn huiswerk goed gedaan!). Ook hij mocht aanvankelijk dus geen remise aannemen maar kwam daar uiteindelijk nog goed mee weg.

Witte Paard 1 - De Waagtoren 2  2 - 6

(Alexander Kretzschmar 1782 - Gerard de Geus 2017  0 - 1, Bryan Wijk 2037 - Ronald Groot 1951  ½ - ½, Chris de Saegher 2152 - Shannon Vlaar 1857  1 - 0, Jan Brink 1894 - Rob Freer 1887  0 - 1, Christiaan Molenaar 1925 - Ger Lemmen 1759  ½ - ½, Paul van Haastert 2007 - Dirk v/d Meiden 1929  0 - 1, Jaap de Berg 1795 - Ton Fasel 1861  0 - 1, Robin Mandersloot 1731 - Bert Buitink 1901  0 - 1)