Alleen wonder kan WP 2 redden

Mijn hoop dat we tegen ZSC-Saende 3 de negatieve uitslagenreeks zouden kunnen stoppen is helaas ijdel gebleken. We leden een ondubbelzinnige 5½-2½ nederlaag.
Hierdoor is de kans op handhaving in de 2e klasse NHSB minimaal geworden.
Doordat het op de 6e plaats staande Heerhugowaard 2 won van Purmerend 3 staan wij nog vaster op de 7e plaats, 2 matchpunten en een sloot bordpunten achter laatstgenoemd team. Een overwinning in de laatste ronde tegen Volendam 2 kan er misschien nog voor zorgen dat we als een van de twee beste nummers 7 in de 2e klasse eindigen. Op grond daarvan kunnen we dan degradatie ontlopen, mits er niet teveel NHSB-teams uit de 3e klasse KNSB degraderen. Maar momenteel, na 6 van de 9 ronden staan er maar liefst 3 op de onderste plaats in hun afdeling. Dat belooft niet veel goeds.

In het voor veel van ons vertrouwde zaaltje van Boko begonnen we de wedstrijd, iets over achten, met 5 man. Nadat eerst Leendert, even later Paul, die het niet meteen kon vinden, en tenslotte na bijna twintig minuten ook Roland, die dacht dat we bij Guisveld zouden verzamelen en door Robin werd ingevlogen, aangeschoven waren, was ons team gelukkig compleet.
Over vliegen gesproken. Ik denk dat het was bij mijn tweede rondje langs de borden – waartoe ik door mijn lang nadenkende tegenstander volop in staat werd gesteld – dat ik al op drie borden de stukken ervan af zag vliegen. Wat niet wil zeggen dat er spektakel viel te aanschouwen. Het was een gevolg van minder gelukkig gekozen afwikkelingen, waardoor Hans en Leendert respectievelijk een stuk achter en voor stonden, dan wel overmoedig offeren, door Bob.
Leendert verzilverde, na nog een fout van Sjaak Veth, als eerste zijn voordeel.
Piet mocht van geluk spreken dat hij na een mislukte opening met remise wegkwam. Bij een aanval op de zwarte koningsstelling miste Pim Hoff een zo goed als winnende pionzet. Zoals het nu ging bleef er van het witte voordeel weinig over.
Met een stuk minder rekte Hans de kansloze strijd nog een poosje maar zijn jeugdige opponente Rebecca Rosegg gaf hem geen kans meer.
Een bord lager bestreden twee jeugdspelers elkaar. Bob kreeg voor zijn eerder genoemde geofferde materiaal tegen Arjen Springorum geen schijn van een aanval en dat betekende onze volgende nul op het scorebord.
Toen vervolgens ook Paul aan bord 8 tegen de 400 ratingpunten hoger ingeschaalde Gerard van den Berg niet opgewassen bleek zou alleen een score van 2½ uit 3 voor ons aan de hoogste borden nog tot een gelijkspel kunnen leiden. Dat zat er niet in.
Kopman André ging ook al een stuk offeren tegen enkele pionnen maar ergens klopte dat niet en routinier Peter Roggeveen toonde het hardhandig aan.
Zoals gezegd gebruikte mijn tegenstander aan bord 2, Jaron Rosegg enorm veel tijd. Op een gegeven ogenblik ruim 50 minuten meer dan ik. Desondanks reageerde hij niet adequaat op mijn Siciliaanse variant. Hij liep voortdurend achter de feiten aan en in opkomende tijnood greep hij mis, stuk de mist in, opgegeven.
Als laatste gekomen, als laatste klaar. Roland had zijn tijdachterstand spoedig weggewerkt en ont-plooide enig initiatief op de koningsvleugel. Veel stelde dat niet voor en toen uiteindelijk Frans Rappange het heft in handen nam bezweek de witte koningsstelling.

ZSC-Saende 3 (1723) – Het Witte Paard 2 (1682) 5½-2½
Peter Roggeveen (1916) – André Meester (1895) 1-0
Jaron Rosegg (1788) – Jan Rot (1813) 0-1
Frans Rappange (1798) – Roland van Soest (1821) 1-0
Pim Hoff (1782) – Piet Zegers (1721) ½-½
Sjaak Veth (1674) – Leendert Saarloos (1667) 0-1
Rebecca Rosegg (1518) – Hans van Heems (1588) 1-0,
Arjen Springorum (1614) – Bob de Wit (1627) 1-0
Gerard van den Berg (1734) - Paul Groot (1327) 1-0