Chess Society 2 hield lang stand

Even iets uit de schaakhistorie van Zandvoort.
In 1935 werd, zoals we natuurlijk allen weten, Max Euwe wereldkampioen door Aljechin te verslaan. Als mooiste partij uit die match geldt ‘de parel van Zandvoort’, de 26e partij:

Euwe – Aljechin
1.d4 e6 2.c4 f5 3.g3 Lb4+ 4.Ld2 Le7 5.Lg2 Pf6 6.Pc3 0-0 7.Pf3 Pe4 8.0-0 b6 9.Dc2 Lb7 10.Pe5 Pxc3 11.Lxc3 Lxg2 12.Kxg2 Dc8 13.d5 d6 14.Pd3 e5 15.Kh1 c6 16.Db3 Kh8 17.f4 e4 18.Pb4 c5 19.Pc2 Pd7 20.Pe3 Lf6 21.Pxf5 Lxc3 22.Pxd6 Db8 23.Pxe4 Lf6 24.Pd2 g5 25.e4 gxf4 26.gxf4 Ld4 27.e5 De8 28.e6 Tg8 29.Pf3 Dg6 30.Tg1 Lxg1 31.Txg1 Df6 32.Pg5 Tg7 33.exd7 Txd7 34.De3 Te7 35.Pe6 Tf8 36.De5 Dxe5 37.fxe5 Tf5 38.Te1 h6 39.Pd8 Tf2 40.e6 Td2 41.Pc6 Te8 42.e7 b5 43.Pd8 Kg7 44.Pb7 Kf6 45.Te6+ Kg5 46.Pd6 Txe7 47.Pe4+ 1–0.

In 1936 vond in Zandvoort een sterk bezet schaaktoernooi plaats, met deelname van onder anderen de wereldkampioen. Hij moest de eerste plaats laten aan de 21-jarige Reuben Fine. Hun partij uit de 5e ronde:
Euwe-Fine
1.d4 d5 2.c4 c6 3.Nc3 dxc4 4.a4 e5 5.dxe5 Qxd1+ 6.Kxd1 Na6 7.e3 Be6 8.Nf3
OOO+ 9.Bd2 Nh6 10.Ke1 Nb4 11.Rc1 Nd3+ 12.Bxd3 Rxd3 13.h3 Be7 14.Nd4 Rd8 15.Nxe6 fxe6 16.Rc2 Nf7 17.f4 g5 18.Ke2 gxf4 19.exf4 Rg3 20.Ne4 Rxg2+ 21.Kf3 Rdg8 22.Rxc4 Nh6 23.Rcc1 Nf5 24.Bc3 Bc5 25.Ng5 Rf2+ 26.Ke4 Ng3+ 27.Kd3 Nxh1 28.Rxh1 Rxf4 29.Nxe6 Rg3+ 30.Kc2 Rf2+ 31.Kb1 Be7 32.Be1 Rgg2 33.Bxf2 Rxf2 34.Nd4 c5 35.Nb5 a6 36.Nc3 Kd7 37.Nd5 Bd8 38.Rc1 Rf3 39.Rxc5 Rxh3 40.e6+ Kd6 41.Rc8 Kxd5 42.Rxd8+ Kxe6 43.Rb8 Rd3 44.Rxb7 Rd7 45.Rb8 Kf5 46.Kc2 1/2-1/2.

Heden ten dage wordt er in de badplaats nog wel eens geschaakt op het strand, een activiteit van een club met de fraaie naam Chess Society.
Hun 2e kwam vrijdag bij ons op bezoek.

De gasten uit Zandvoort waren ruim op tijd, wellicht voortgedreven door de harde westenwind. Na welkom en het uitspreken van de hoop dat het er ook op de borden stormachtig aan toe zou gaan kon er begonnen worden.
Lange tijd was er alleen bij Jaap, die al snel een pion meepikte, sprake van voordeel voor ons. Aan de andere borden ging het nog niet bepaald voor de wind.
Piet Zegers kreeg remise aangeboden. Toen hij van mij hoorde dat er van het verloop van de wedstrijd nog niets viel te voorspellen speelde hij nog even door. Maar na nog wat zetten was zijn vertrouwen in de stelling er niet groter op geworden en deelde hij het punt.
Mijn opening met zwart (1 d4 d5 2 c4 dxc4 3 Pc3 e5 4 dxe5 Dxd1+ Kxd1) bracht mijn tegenstander niet van de kaart en na wat slordige zetten moest ik zelfs in pionverlies berusten. Daarna deed wit het niet op z’n best en toen hij zo onvoorzichtig was om een loper te laten insluiten viel snel ons eerste punt.
Dat was het sein voor meer. Jaap was met zijn pluspion rustig aan stellingsvoordeel gaan bouwen. Er verscheen een toren van hem achter de vijandelijke linies en in samenwerking met twee witte paarden maakte deze het de zwarte koning bar lastig. Jaap kon zich zelfs permitteren een voordelige transactie even achterwege te laten, ons tweede winstpunt kwam al snel.
Het derde kwam op naam van André, die aanvankelijk weinig progressie boekte, maar toen hij eenmaal de vijandelijke voorpost op e5 had veroverd was winst nog slechts een kwestie van tijd.
Tijd speelde ook een belangrijke rol in de twee resterende partijen. Daar werd mijn hoop op stormschaak toch nog bewaarheid.
Hans’ tegenstander ging wat roekeloos met z’n dame om. Toen deze in de knel kwam kostte haar bevrijding een stuk. Maar dat belette de Societyman niet om, met nog ongeveer een minuut op de klok, aanvalspogingen tegen de witte koning te ondernemen. Hans, met ruim tijd, sloeg koel die pogingen af en incasseerde het punt, waarmee voor ons de winst binnen was.
Bij Leendert werd zettenlang gemanoeuvreerd met paarden en loper aan beide kanten. Toen hij na een onvoorzichtig opspelen van een witte pion daar een zwarte tegenover plaatste viel het witte kleinood hem in de schoot. Als hij daarna meteen zijn pionnetje naar f3 had doorgeschoven was hem de volgende zenuwslopende finale waarschijnlijk bespaard gebleven. Zoals het ging – nu moest ònze man bij elke zet voorkomen dat ‘de vlag viel’, oftewel de laatste seconden wegtikten – kwam Leendert zelfs een (vrij-)pion achter. Zowel zwart als wit vergaten een keer schaak op te heffen, wat niet bestraft werd. Uiteindelijk viel ook de laatste pion en met elk nog een paard was het remise en 5-1.

Het Witte Paard 2 (1729) – Chess Society 2 (1522) 5-1
André Meester (1883) – Ton van Kempen 1-0
Jaap de Berg (1828) – Wim Elsthout sr. (1633) 1-0
Jan Rot (1797) – Jeroen Loos (1601) 1-0
Piet Zegers (1692) – Hans Drost (1506) ½-½
Leendert Saarloos (1661) – Jordi Valies (1347) ½-½
Hans van Heems (1515) – Marc Kok (1542) 1-0