Klinkende zege voor Witte Paard 1
Een uitwedstrijd in Haarlem zo tegen het eind van het kalenderjaar kwam voor ons ook nu weer als geroepen. Mededegradatiekandidaat HWP 3 wilde kennelijk zijn slag slaan aan de borden 3 t/m 8 want gezien het ratingverschil werden de eerste 2 borden 'opgeofferd'. Maar onze overwinningentrits strekte zich uiteindelijk uit tot aan het zesde bord!
Te beginnen met Jan Brink die voor zijn volle punten toch vaak langer achter het bord moet zitten. Ditmaal wist hij een optimistisch stukoffer van zwart in het Siciliaans snel en efficiënt te weerleggen.
Alexander volgde al vrij vlot toen zijn vliegensvlug spelende tegenstander een afwikkeling naar een eindspel met een kwaliteit meer toeliet. Vlak voor de veertigste zet kon de kwaliteit worden teruggegeven met een gewonnen pionneneindspel. De analyse achteraf vergde heel wat meer tijd!
En dan Paul die toch echt hard aan een succesje toe was. Als de jaren vorderen doen schakers doorgaans enige concessies aan een scherpe speelstijl. Zoniet Paul die er nu ook weer een heksenketel met veel slagenwisselingen van maakte. Vaak is het dan lang zoeken in een oerwoud aan varianten met snel slinkende bedenktijd. Maar op het juiste moment had hij nu scherp berekend dat dameruil het zwarte initiatief niet in de kiem smoorde en de witte koning geraakte alsnog in een matnet.
Rob kreeg met één van zijn leuke privé-variantjes tegen de Caro-Kann een kansrijke stelling maar op het moment supreme plaatste hij een pion op c4 in plaats van een paard. Zo bleef de in het midden vertoevende zwarte koning buiten de vuurlinie en kreeg zwart de tijd om via de g- en h-lijn Rob's koning onder schot te nemen.
De partij van de dag was voor Bryan. Aan bord 3 trof hij de sterkste tegenstander en wist die met een door het loperpaar ondersteunde vrije d-pion zwaar onder druk te zetten. Zo zwaar dat zelfs na het verblunderen van een loper (familieschaakje) er nog allerlei kansen resteerden. En die wist onze man in de climax van de eerste tijdcontrole op fraaie wijze te benutten!
Ondergetekende had inmiddels ook zijn pluspion(nen) op de damevleugel ongestoord voorwaarts kunnen laten marcheren waarmee het beslissende punt binnen was.
En Christiaan bouwde de voorsprong even later zelfs uit naar 6 - 1. Aanvankelijk dacht ik dat hij tegen de nummer 2 op rating zat te spelen maar dat bleek bij nader inzien een onbekende invaller. Die lange tijd goed stand hield maar uiteindelijk in een eindspel toch moest buigen voor de kracht van het loperpaar.
En tenslotte Roland in wiens partij veel parallellen waren te trekken met zijn vorige zwartpartij tegen Aartswoud. Engelse opening met ruimteoverwicht voor wit culminerend in kwaliteitswinst. Ditmaal wist hij de kwal nog wel terug te winnen maar helaas resteerde er een verloren dameeindspel.
HWP Haarlem 3 - Witte Paard 1 2 - 6
(Sjoerd van Raay 1749 - Alexander Kretzschmar 1962 0 - 1, Paul Tuijp 1778 - Chris de Saegher 2145 0 - 1, Theo Gosman 2041 - Bryan Wijk 2010 0 - 1, Arnaud Bom 1738 - Christiaan Molenaar 2109 0 - 1, Frank Beverdam 1830 - Jan Brink 1825 0 - 1, Adrie Pancras 1785 - Paul van Haastert 1881 0 - 1, Frank Homburg 1799 - Rob van Praag 1714 1 - 0, Eelco Kummer 1765 - Roland van Soest 1819 1 - 0)