Oorwassing voor eerste team
Op papier moest het mogelijk zijn om tegen Santpoort 2 onze puntenreeks voort te zetten maar het liep uit op een klein debacle. De eerste tegenslag (een late ziekmelding van Alexander) kon nog worden opgevangen door het alsnog inzetten van Bryan maar diverse matige stellingen vanuit de opening boden geen uitweg. Ja, wellicht dan het remiseaanbod dat Christiaan voorgeschoteld kreeg maar als teamleider staar je je vanuit het pessimisme wat betreft de overige borden natuurlijk nog blinder op dat vermaledijde ratingverschil en doorspelen dus.
Uiteindelijk moest hij nota bene als eerste zijn koning omleggen maar dat werd al snel goedgemaakt met een meevaller aan bord 4. Paul zag zijn in de opening geofferde pion niet meer terug en er werden steeds meer stukken geruild. De dames bleven er gelukkig nog wel op en die van wit kreeg de kans om vlak voor de tijdcontrole een onvervalst epaulettenmat tot stand te brengen.
Maar vooral met zwart was het kommer en kwel en de meesten streden inmiddels voor een verloren zaak. Bryan had op de damevleugel in een vroeg stadium ook al een pion laten slaan en kon uiteindelijk een afwikkeling naar een lopereindspel met ook op de koningsvleugel nog een reus van een vrijpion voor wit niet meer verhinderen. Jan's Stonewall werd op de koningsvleugel hardhandig aangepakt zal er zelden zo gehavend bij gelegen hebben. Op z'n Freudiaans meende hij nog even te horen dat zijn tegenstander het remiseaanbod aannam maar hij werd al snel uit de droom geholpen. En dan Rob die er altijd een originele partij van wil maken maar tegen 1.c4 is dat niet altijd even makkelijk. Ook hij 'offerde'(?) een pionnetje maar hier werden zo mogelijk nog sneller vrijwel alle stukken geruild. Met paard tegen loper hield hij het nog een tijd vol maar een afwikkeling naar een stelling met pionnen op één vleugel zat er niet in.
En ook uw verslaggever lag op de rand van de afgrond toen hij in een isolani-stelling vrijwillig de controle over veld d5 opgaf. De aanvankelijk wat bescheiden opgestelde witte stukken kwamen tot leven en de enige redding bestond in een kwaliteitsoffer. Toen zwart opeens 2 pionnen kon meepakken leek het toch nog goed te komen maar verlaten van alle goede geesten wandelde ik met mijn koning in een matnet. Er waren diverse manieren om mat in twee(!) te geven (een paar fraaie maar ook één rechttoe rechtaan met schaak) maar wit deed gelukkig ook een duit in het zakje en gunde de zwarte koning een aftocht met een blauw oog. Voor de matchpunten maakte dat inmiddels niets meer uit want zowel Roland als Robin waren al op remise afgekoerst. Vooral knap van laatstgenoemde want hij hield stand in een pionneneindspel met een pion minder. En wat Roland betreft: je merkt dat de diensten die hij voorafgaand aan de wedstrijd soms moet draaien enigszins hun tol eisen. Voorheen vond hij geen groter genot in het uitmelken van op het oog potremise-eindspelen maar tegenwoordig deinst hij niet terug voor de verlossende permissie van de teamleider.
Witte Paard 1 - Santpoort 2 2½ - 5½
(Bryan Wijk 2010 - Stefan Fokkink 1932 0 - 1, Christiaan Molenaar 2109 - Barry Broek 1716 0 - 1, Chris de Saegher 2145 - Rob de Roode 1792 ½ - ½, Paul van Haastert 1881 - Wim Gravemaker 1893 1 - 0, Jan Brink 1825 - Douwe van Rees 1850 0 - 1, Robin Mandersloot 1765 - Hans Kors 1907 ½ - ½, Rob van Praag 1714 - Mick Mulder 1667 0 - 1, Roland van Soest 1819 - Menno Schaefer 1622 ½ - ½)