Eerste team haalt verrassend uit

Een soepele aanloop van de wedstrijd tegen Purmerend 2 was het bepaald niet en het leek zelfs even twijfelachtig of er wel met een volledig achttal kon worden aangetreden en juist dan blijkt vrijwel alles opeens ook in ons voordeel te kunnen uitvallen. De afzeggingen van Alexander, Paul en Christiaan en het ook niet beschikbaar zijn van de vaste invalkrachten Jan en Jaap en supersub Kees Dekker was schaakgodin Caïssa kennelijk niet ontgaan. En daarnaast acteerde de thuisclub ook niet in hun sterkste formatie.

De victorie begon met een ongekend snelle zege van Jan Brink. Zijn tegenstander had waarschijnlijk geen zin om evenals vorig jaar weer een Morra-gambiet voorgeschoteld te krijgen (hoewel die partij in remise eindigde) en stelde zich nu op met een onvervalst Nijlpaardensysteem. Misschien tegen Jan, die is opgegroeid met de schaakwetten van Steinitz en Euwe, niet zo'n gelukkige keuze. Hoe het allemaal precies in zijn werk ging heb ik niet gezien maar het idee om zoveel mogelijk witte pionnen naar voren te lokken en steunpunten voor de zwarte paarden te creëren kwam in ieder geval niet uit de verf.

Leendert had na een niet zo ambitieuze aanpak van zijn Pirc een probleemloze stelling bereikt en zijn tegenstander overlegde met zijn teamleider of hij remise mocht aanbieden. Diens blik op de ratinglijst deed aanvankelijk nog even anders besluiten maar al snel werd er ingezien dat er toch echt geen ijzer met handen gebroken kon worden. In een wedstrijd van het tweede was Leendert met alle plezier wellicht zelf nog even doorgegaan maar nu was het natuurlijk een nuttig halfje.

En dan Roland, de man bij wie op het schaakbord dit seizoen alles tegen zit en die het nu ook nog eens mocht opnemen tegen een op het laatste moment opgetrommeld 'underrated' jeugdtalent. Die deinzen doorgaans ook niet terug voor de nodige materiële offers maar enigszins onkarakteristiek koos de witspeler voor een variant waarbij je zelf op een pluspion moet gaan zitten. Gesterkt door eerdere ervaringen wist Roland moeiteloos zijn stukken naar de juiste velden te dirigeren culminerend in een strak uitgevoerde aanval op de witte koning.

En het werd allemaal nog mooier toen André het verschil op 3 bracht! Na een geweigerde Blackmar Diemer had hij aanvankelijk het beste van het spel maar inmiddels was zijn pion op f3 enigszins oder druk van een stel zwarte torens komen te staan. Tegenstander Dennis van den Beld besloot zijn oude club nu echter eindelijk eens te hulp te schieten en produceerde vlak voor de eerste tijdcontrole een enorme blunder. 

Het werd nu wel eens tijd om ook een duit in het zakje van Purmerend te doen en aan bord 7 wist de topscorer van de afdeling weer een punt aan zijn totaal toe te voegen. Alhoewel Rob als vanouds optimistisch gestemd was over zijn kansen na een originele aanpak van de Philidor. Zijn pionnenstorm op de koningsvleugel boette naarmate er meer stukken geruild werden echter aan kracht in en in het resterende toreneindspel waren er plotseling te veel zwaktes.   

Het beslissende punt werd gescoord door Robin al had ik dat als teamleider niet direct door. Ik zag een overtal van witte aanvallers richting f7 en toen er even later handen geschud werden vreesde ik het ergste. Maar op b8 bleek zich nog een zwarte dame verscholen te hebben en die van wit was er even daarvoor afgegaan! Het binnenvallen op f7 was dus niet meer dan een doekje voor het bloeden en al met al was het een knap staaltje zwart keepwerk na het aannemen van de Morra gambietpion (hier dus wel!).

Ikzelf had trouwens wel meer dingen gemist en dan in mijn eigen partij. Het positionele gemanoeuvreer dat typerend is voor 1.d4 ben ik kennelijk een beetje ontwend geraakt en in mijn drang om met een sterk pionnencentrum zoveel mogelijk lichte stukken op het bord te houden ging ik iets te ver terug. De zwarte paarden veroverden steeds meer terrein en een ongelukkige damezet had me achteraf gezien op stukverlies kunnen komen te staan! Gelukkig kreeg ik een tempo om mijn paard weer in het spel te brengen en die activiteit leverde uiteindelijk een loper tegen paard eindspel met een pluspion op. Als zwart bijtijds een stel pionnen op de koningsvleugel had geruild zou het waarschijnlijk toch niet voldoende voor de winst zijn geweest. Nu werd de dreiging van aan beide kanten een vrije randpion het zwarte paard te machtig.

En in het kader van 'ook dat nog' tenslotte Bryan. Waar hij met zwart naast h7-h5 ook graag Dd8-b6 op het bord brengt liet hij dit laatste nu op een geschikt moment achterwege en moest zijn tegenstander in het vervolg weer eens alle ruimte gunnen om met een kwaliteitsoffer nog net aan de noodrem te trekken. Dat leverde hem net op tijd tegenspel tegen de witte koning op terwijl zijn eigen koning de ruimte had om al schuilend achter een vijandelijke h-pion aan een beslissend spervuur van witte stukken te ontkomen. Toen de witspeler met weinig tijd op de klok nog een zetherhaling uit de weg ging werd hij daar hardhandig voor gestraft. Hoewel de dames er inmiddels af waren bleek de witte koning nu toch in een soort van matnet te zitten! Kortom een enerverend potje dat zelfs voor onze man een aanslag op de conditie had gevormd. Kun je nagaan wat voor sporen dit bij de tegenstander achterlaat!  

Purmerend 2 - Witte Paard 1  1½ - 6½

(Rob van Someren 1916 - Chris de Saegher 2121  0 - 1, Ton van Nieuwkerk 1999 - Bryan Wijk 2003  0 - 1, Marc Holla 1913 - Jan Brink 1866  0 - 1, Luc Preeker 1769 - Robin Mandersloot 1770  0 - 1, Dennis van den Beld 1985 - André Meester 1888  0 - 1, Romayn Brandsma 1643 - Roland van Soest 1759  0 - 1, Pim Jekel 1905 - Rob van Praag 1683  1 - 0, Sven Damen 1682 - Leendert Saarloos 1667  ½ - ½)