Witte Paard K1 nestelt zich in subtop

In de uitwedstrijd tegen BSG 3 ging het erom hoe ons vizier de rest van het seizoen gericht zou zijn. Na een verwoede strijd waarbij geen enkele remise te noteren viel bleven wij uiteindelijk aan de goede kant van de score. Wie weet wat er voor ons nog in het vat zit met in ronde 4 en 5 teams voor de boeg waartegen 'doorpakken' zeker tot de mogelijkheden behoort.

Uw verslaggever had als teamleider alleen een beetje geschoven met het oog op de kleurverdeling maar bij de tegenpartij waren de twee laagst gerate tegenstanders aan de hoogste borden geplaatst. Al ging dat wel om jeugdspelers die goed in vorm zijn dus zoveel zegt dat ook weer niet (zeker achteraf!). Wat natuurlijk weer inhield dat onze laatste 2 bordspelers het op papier wellicht wat moeilijker zouden krijgen!?

De spelers die kwistig met pionnen aan het strooien waren brachten de eerste punten binnen. Robin weet zich met de opmars van zijn h-pion altijd verzekerd van tegenspel/rommelkansen. Wit trachtte te blokkeren met h2-h4 maar liet zich voor de tijdcontrole verrassen door een offer op g3. Paul stond met zijn loperpaar continu actief maar concrete dreigingen leken toch niet aan de orde. Zwart kon echter geen stukkenruil forceren en ging toen maar verder met zijn pionnenjacht. Dat had door een fraaie onderbrekings paardzet nog tactisch gerechtvaardigd kunnen worden ook maar deze kans liet de zwartspeler in wederzijdse tijdnood aan zich voorbijgaan. Waarna Paul via een belegering van veld g7 damewinst afdwong.

Jan Brink heeft wel eens van die dagen dat ie geen trek heeft zich te verdedigen met een solide Caro-Kann of Stonewall. Zo kwam er in zijn partij nu een heuse 'Nijlpaard' op het bord. Zijn tegenstander wist daar echter wel raad mee en boorde soepel de nodige gaten in Jan's koningsstelling aan. Maar inmiddels was ons derde punt ook al binnen. Bryan had met een rustige aanpak van het Siciliaans enige zwarte stukkenactiviteit toegelaten, hield alles op de koningsvleugel goed onder controle en ondertussen wat damevleugelpionnen meegegraaid. Al met al een zakelijke overwinning waar weinig peper aan te pas gekomen is (Θ). Maar tegen hun op papier sterkste speler natuurlijk heel welkom!

Christiaan had zich ook niet laten verleiden om op een scherpe Siciliaanse Draak in te gaan en liet de techniek het werk doen. Die is bij hem doorgaans wel in orde en leverde hem nu een niet te stuiten vrijpion op de damevleugel op. De andere 'opgeofferde' Bussumse speler boekte wel succes en daar was uiteraard wel de nodige medewerking van uw verslaggever voor nodig geweest. Ook hier door een vroege dameruil niet al te grote spanningsvelden op het bord maar bij het eerste moment dat er tijd uitgetrokken moest worden om het juiste veld voor het koningspaard te vinden overzag ik al simpel pionverlies. Dat betekent in principe nog maar voor 2 resultaten spelen maar stukje bij beetje leek ik de regie toch weer in handen te krijgen. Op het kritieke moment bleek er echter geen sluitende voortzetting om het initiatief te handhaven en in plaats daarvan boette ik opnieuw een pion in. Het resterende dubbeltoreneindspel leek echter makkelijk te houden maar ik had even uit het oog verloren dat de voor de Caro-Kann eindspelen typerende zogenaamde zwakke witte h-pion wel degelijk ook een troef kan zijn zolang hij er maar op blijft staan! Ach ja, zo is mijn record wat betreft een nederlaag tegen een lager gerate speler behoorlijk scherp gesteld (en hopelijk blijft dit voor lang staan!).

Onze overwinning kwam hiermee gelukkig niet in gevaar want Jaap was al lange tijd bezig om zijn paard voorsprong tot gelding te brengen. Dat hij dit met engelengeduld deed kon niet op ieders waardering/begrip rekenen maar ik snap wel dat Jaap zo lang mogelijk van deze luxe situatie wilde genieten. En daarbij alle zetten ook nog eens keurig blijven noteren. Kom daar bij die jeugdspelers nog maar eens om!

Tenslotte Kees die toch zeker meer verdiend had dan de tweede nul waartegen hij dit seizoen opliep. In een Versnelde Draak had hij snel d5 kunnen doorzetten en zich daarmee ook spel tegen de witte lange rokadestelling verschaft. Maar één ontwikkelingszetje te veel (waar doorslaan op e4 tactisch gerechtvaardigd was) kwam hem op een stelling met een slechte loper te staan. Wit kon al snel via dameruil de grootste gevaren bezweren en in het eindspel zijn positionele voordeel uitbouwen. Kees vocht nog lang voor wat hij waard was, zeker toen de tegenstander enigszins omzichtig leek te manoeuvreren, maar eventuele patgrapjes in het eindspel K + T + a- en b-pion vs. K + T waren uiteindelijk niet aan de orde.

BSG K3 - Witte Paard K1  3 - 5

(Tom Berkelmans 1564 - Christiaan Molenaar 2109  0 - 1, Daniël Kuijper 1687 - Chris de Saegher 2132  1 - 0, Theo Slisser 2025 - Bryan Wijk 2015  0 - 1, Iskander Schrijvers 1993 - Kees Dekker 2029  1 - 0, Ruben Piël 1827 - Paul van Haastert 1938  0 - 1, Rob Disselhoff 1842 - Jan Brink 1908  1 - 0, Bert Balke 1822 - Jaap de Berg 1793  0 - 1, Rob Tijssens 1769 - Robin Mandersloot 1791  0 - 1)