Witte Paard K1 blijft aan de winnende hand
Waar het er in de wedstrijd tegen Purmerend 2 lange tijd naar uitzag dat één matchpuntje het hoogst haalbare was sleepten wij uiteindelijk toch nog de volle buit binnen. En dat was vooral te danken aan Jaap die de laatste tijd een opmerkelijke strijdlust aan de dag legt, ook tegen hoger gerate tegenstanders. Al werd dat ook ingegeven door de vraag of in de partij van Christiaan,waarin de gelijkmaker geproduceerd moest worden, het eindspelvoordeel groot genoeg was.
Lange tijd daarvoor was uw verslaggever al verantwoordelijk geweest voor de eerste uitslag. Net op het moment dat hij de regie in handen leek te krijgen vergat hij even dat zijn sterk geposteerde paard op e5 tweemaal aangevallen was hetgeen een kleine kwaliteit kostte. De witspeler koos direct eieren voor zijn geld via eeuwig schaak.
De gewenste voorsprong kwam er evenwel toch toen Paul via een aantal krachtzetten kon profiteren van een enigszins op de tocht staande zwarte koning. Dat was ingeleid door een speculatief ogend kwaliteitsoffer dat ook in de analyse achteraf niet te weerleggen bleek, althans niet met simpele zetten.
Lang konden we van de voorsprong niet genieten want in een poging om na het veroveren van een geïsoleerde d-pion zoveel mogelijk stukken te ruilen was invaller Bob even de zwakte van zijn onderste rij ontgaan.
Vervolgens twee remises van onze Jannen waarbij die aan bord 7 met het meeste gejuich begroet kon worden. Net als in de wedstrijd tegen ons NHSB-team had de onderbonds jeugdkampioen in de C-categorie met de witte stukken een gevaarlijk ogende aanvalsstelling opgebouwd maar een paardoffer leverde uiteindelijk alleen een gelijkstaand dame-eindspel op. Jan Brink had een Philidor scherp aangepakt maar het intitiatief op de koningsvleugel leverde toch niet genoeg aanknopingspunten op om verdere winstpogingen te rechtvaardigen.
Een tegenvaller was zonder meer de nederlaag van Robin. Om het tegen het Frans typerende ruimteoverwicht op de koningsvleugel om te zetten in concrete dreigingen moet het offeren van enig materiaal doorgaans niet geschuwd worden maar welk stuk daar in dit geval het best voor in aanmerking kwam bleef in nevelen gehuld. Zwart kon alles net blijven dekken waarna een blunder een abrupt einde aan de partij maakte.
En zo resteerden de al eerder genoemde twee partijen om de schade nog te herstellen. Christiaan had op de damevleugel een pionnetje kunnen meegraaien maar zijn tegenstander leek in het eindspel toch een soort van vesting te kunnen opwerpen. Jaap had na een opmerkelijke aanpak van zijn eigen 'lijfopening' een eindspel op het bord waarin zijn toren + loper actiever waren dan wit's toren + paard. Op zeker moment verdwenen de torens echter van het bord waarna Jaap's loper met op dezelfde kleur vastgelegde pionnen ineens heel wat minder waard leek.
Gelukkig wist Christiaan via handig gemanoeuvreer met zijn loperpaar toch het pad voor zijn vrije b-pion te effenen waarna het punt geteld kon worden. Maar leek dit alles niet tevergeefs aangezien Jaap zijn tegenstander de kans had gegeven af te wikkelen naar een pionneneindspel met de verst verwijderde vrijpion?! De witspeler verzuimde evenwel het vastleggen van de zwarte meerderheid op de damevleugel waarna Jaap de tijd had om de witte h-pion op te halen en zelf een c-pion overhield die eerder aan de overkant was dan zijn witte collega. Het technische klusje van dame tegen d-pion liet Jaap zich in alle rust welgevallen en niet meer ontnemen!
Witte Paard K1 - Purmerend K2 4½ - 3½
(Christiaan Molenaar 2109 - Arno Buyten 1908 1 - 0, Jan Brink 1908 - Pim Jekel 1937 ½ - ½, Chris de Saegher 2132 - Rob van Someren 1908 ½ - ½, Paul van Haastert 1938 - Luc Preeker 1770 1 - 0, Jaap de Berg 1793 - Marc Holla 1889 1 - 0, Robin Mandersloot 1791 - Paul Meyer 1701 0 - 1, Jan Rot 1797 - Romayn Brandsma 1775 ½ - ½, Bob de Wit 1493 - Sven Damen 1668 0 - 1)