Witte Paard 1 wint vierpuntenwedstrijd
Sommige overwinningen smaken extra goed en dat geldt zeker voor de uitwedstrijd tegen Het Spaarne. Het besef dat het ditmaal toch wel eens moest gebeuren was al aan het voor ons doen tamelijk wilskrachtig en geconcentreerd openingsspel af te lezen. Niemand die ook maar enigszins in de problemen leek en op een aantal borden al de nodige druk op de tegenstander gezet. Dit leidde tot een riante voorsprong die echter uiteindelijk nog bijna uit handen werd gegeven!
Ikzelf mocht de score openen en werd daarbij weinig strobreed in de weg gelegd. Dat is in de serie overwinningen die ik tegen vertrouwde tegenstander Aad de Bruijn inmiddels heb opgebouwd toch wel eens anders geweest. Een verdachte zwarte opzet in het Frans wist ik niet echt af te straffen maar het traditionele probleem van de slechte witveldige loper bleef wel aanwezig. Het moment dat zwart die wilde ontwikkelen bleek ongelukkig gekozen en kostte een volle kwaliteit.
Rechts naast mij legde Jan Brink weer een solide Caro-Kann op de mat. Vanuit de Doorschuifvariant was al snel een eindspel ontstaan en op zeker moment had hij volgens mij zelfs de witte h-pion kunnen ophalen. Maar met het oog op de andere borden nam Jan geen risico en deelde het punt.
Ook bij Roland waren al snel de dames van het bord en dan moet je van goeden huize komen om het hem lastig te maken. Sterker nog, met een actieve toren leek alleen zwart aanspraak te mogen maken op meer. Maar toen alle pionnen op de damevleugel geëlimineerd werden mocht ook hij remise aannemen. Want inmiddels was ook het voordeel bij Christiaan tot serieuze vormen uitgegroeid. Een woest stukoffer in het Spaans had zwart nog wel wat pionnetjes opgeleverd maar wit kon zijn stukken dirigeren naar steeds actievere posities. De verdediging rond de zwarte koning bleek zo vlak voor de eerste tijdcontrole niet meer op orde te krijgen. De vorm voor Tata-tienkamp 2 komt er aan!?
En aan kopman Alexander de schone taak om de stand op 4 - 1 te brengen. Wederom had hij met de witte stukken al snel de positionele druk weten op te voeren en zijn loperpaar bestreek de hele zwarte damevleugel. Zwart kon de zaak via veld d5 nog een tijdje blokkeren maar de gecompliceerde slagenwisseling die in de lucht hing leverde Alexander een toren op. Vervolgens moesten er nog wel de nodige zwarte vrijpionnen onschadelijk gemaakt worden en dat leek alleen met het oog op de klok nog een beetje spannend. Maar rond de veertigste zet waren alle promotievelden door de witte dame en toren afdoende gecontroleerd.
Op dat moment lag er echter toch nog een pessimistisch scenario op de loer. Paul's tegenstander verkreeg steeds meer compensatie voor de kwaliteit die hij na de opening in de aanbieding had gedaan, Robin's onbeschermde koning werd onder vuur genomen en het prettige initiatief dat debutant Rob van Praag op de damevleugel had opgebouwd leek te verzanden in een eindspel waar Caro-Kann spelers nog wel voor willen gaan zitten. Des te prachtiger dat ik in de partij van Robin de donderslag Txg2! op het bord zag verschijnen. Behalve dat dit toegang verschafte tot de witte koning ving deze zet ook de dreiging tegen de eigen koning langs de g-lijn op. Optimisten zagen de witte koning zelfs mat gaan maar meer dan eeuwig schaak was het niet. Voor ons echter dus een gouden halfje!
Paul moest op f7 laten inslaan waarna naast een oprukkende c-pion ook de witte batterij van toren en loper nog eens vrij spel hadden. En Rob was na het verlies van zijn pion op c3 ook de d-pion kwijtgeraakt. In het resterende paardeindspel kon hij vervolgens nog wel de nodige pionnen ruilen maar zijn paard werd tot passiviteit gedwongen. En als je de resterende pionnen van de tegenstander niet kunt aanvallen is op den duur de overgang naar een verloren pionneneindspel onvermijdelijk. Gelukkig qua matchpunten geen vervelende consequenties en een volgende keer hopelijk aangrijpen om dit recht te zetten als de situatie erom vraagt.
Het Spaarne - Witte Paard 1 3½ - 4½
(Colleen Otten 2080 - Alexander Kretzschmar 1857 0 - 1, Leo Littel 1949 - Paul van Haastert 1982 1 - 0, Aad de Bruijn 1885 - Chris de Saegher 2122 0 - 1, Loek Veenendaal 1913 - Jan Brink 1840 ½ - ½, Frans Arp 1919 - Christiaan Molenaar 1963 0 - 1, Sander Schilthuizen 1779 - Robin Mandersloot 1772 ½ - ½, Fer Mesman 1705 - Rob van Praag 1691 1 - 0, Frank Taylor 1853 - Roland van Soest 1823 ½ - ½)