Tweede team doet wat moet.

Tegen het nog puntloze Krommenie 3 moesten – ook gezien het ratingverschil van gemiddeld bijna 260 punten – zoveel mogelijk bordpunten worden behaald om een goede uitgangspositie voor de beslissende strijd in de laatste ronde tegen het jeugdteam van De Waagtoren te bereiken.
Deze opdracht is perfect uitgevoerd, kun je wel stellen. Slechts een half bordpunt, de remise van Hans, werd afgestaan.


In buurthuis De Pelikaan werden we welkom geheten door voorzitter Kees Takken die de goede verstandhouding tussen de Zaanse schaakclubs benadrukte – waarbij hij vergat (?) ZSC-Saende te noemen. Hij verwachtte een sportieve maar misschien niet spannende strijd. Troost voor Krommenie 3: er kan niet worden gedegradeerd.
Hoewel de eerste winstpartij voor ons al snel in zicht kwam toen de tegenstander van Piet binnen de kortste keren een stuk en een pion in de aanbieding deed, bleef het in de andere partijen gedurende de eerste twee speeluren aan de meeste borden bij overwegende stellingen voor ons. Ook de meeste Krommenieërs konden bogen op de nodige routine, dus die speel je niet zomaar omver.
Toen Piet na twee en een half uur eindelijk de felicitaties in ontvangst mocht nemen had Hans net berust in remise na vergeefse pogingen in het eindspel met paard tegen loper een geïsoleerde pion te winnen.
Daarna liep de score in een half uur snel op. Mijn tegenstander probeerde na veel passiviteit nog even een makkelijk te pareren uitval tegen de zwarte koning maar toen die was geneutraliseerd restte hem een stelling die op instorten stond. Dat wachtte hij niet af.
Vervolgens ruïneerde Jaap – eerst rustig opbouwen, torens verdubbelen op de a-lijn, dame erbij – de zwarte stelling en scoorde daarmee het winnende punt.
Leendert moest nog even zorgen dat zijn koning voldoende beveiligd werd, maar toen hij via een paardvork de kwaliteit kon incasseren en de dames werden geruild beschikte hij over een onstuitbare vrijpion.
Tenslotte was alle aandacht nog bijna een half uur gevestigd op de partij aan bord 1, waar André na een aardig trucje met een paard naar mijn idee overwegend stond. Een lastige vrijpion moest hij wel in de gaten houden en uiteindelijk kwam een remiseachtig toreneindspel op het bord. Een remisevoorstel wees onze kopman af – “het is veels te leuk” – en toen was de vraag: welke pion komt straks het eerst aan de overkant, de witte d=pion of de zwarte h-pion? Het antwoord bleef uit toen de zwartspeler zijn toren wegblunderde.

Krommenie 3 (1471) – Het Witte Paard 2 (1733) ½ - 5½:
Piet Kerssens (1560) – André Meester (1858) 0-1
Leo Zuiver (1590) – Jan Rot (1771) 0-1
Piet Borgdorff (1428) – Jaap de Berg (1807) 0-1
Heerko Visser (1441)– Piet Zegers (1749) 0-1
Jan de Jong (1397) – Hans van (1515) Heems ½-½
Jean Louis van Ollefen (1411) – Leendert Saarloos (1697) 0-1

Na deze overwinning is Het Witte Paard 2 opgeklommen maar plaats 2 in 3E, achter het jeugdteam De Waagtoren 7. Zij hebben een wedstrijd meer gespeeld en zijn vrij in de 6e ronde. Als wij dan thuis op 17 maart winnen van De Waagtoren 6 nemen we de koppositie over en hebben in de laatste ronde, uit in Alkmaar op vrijdag 7 april, aan 3-3 genoeg om kampioen te worden. Zelfs als onverhoopt van De Waagtoren 6 wordt verloren kunnen bij winst in ronde 7 nog promoveren. Spannend!