Belangrijke zege voor eerste team
Als er een moment was om de matchpunten binnenboord te houden was het in ronde 7 van de NHSB Promotieklasse. Tegenstander was Volendam, één van de vier teams die onder ons geklasseerd stonden en dat moest natuurlijk zo blijven. En van meet af aan leek eenieder zich daarvan bewust te zijn.
Onder toeziend oog van wedstrijdleider Jan Rot werden er aan diverse borden al snel veelbelovende stellingen opgebouwd. Met daarbij ook nog eens de morele steun van supporter Thomas Tates (leuk je weer eens te zien!) kon het eigenlijk al niet meer mis gaan!
Snelle beslissingen bleven echter uit, zeker toen schrijver dezes zijn tegenstander de kans gaf om zich uit de omklemming te bevrijden via een paardoffer. Dat leverde wit een gevaarlijke vrijpion op waarbij de zwarte dame en paard aan handen en voeten gebonden waren. Om nog iets te kunnen uitrichten moest ik nog een tweede en derde pion geven wat mijn opponent meende te kunnen afstraffen met dameruil. Zijn geringe bedenktijd was echter niet voldoende om dat goed uit te rekenen. De zwarte koning was er net op tijd bij om het paard te ondersteunen waarna de witte damevleugelpionnen ten dode opgeschreven waren.
En ongeveer tegelijkertijd wist Bryan zijn al enige tijd aanhoudend initiatief om te zetten in klinkende munt. In ruil voor wat centrumpionnen had hij de zwarte koning aardig in de tang maar de definitieve bres leek aanvankelijk niet geslagen te kunnen worden. Ook daar sprak de stand op de klok een woordje mee en de serie taaie zwarte verdedigingszetten werd ruw onderbroken.
Rob had al een tijdje een pluspion in een dubbeltoreneindspel maar het was niet duidelijk hoe verder te komen. Met een 2-0 voorsprong kon hij met een gerust hart remise overeenkomen en dat gold ook voor Christiaan. Die had na een opening met de f-pion de strijd naar de damevleugel verlegd hetgeen de a-lijn opleverde. De witte toren kon echter niet binnendringen en meer aanknopingspunten bleken er niet te zijn.
Paul was voor deze gelegenheid aan het eerste bord geposteerd en kreeg daarbij ook nog te maken met de sterkste Volendammer (hetgeen minder logisch is dan het klinkt!). In een Boedapester was hij zelfs een pion voor(!) gekomen maar het spel tegen de koning was ditmaal aan wit voorbehouden. De voortdurende druk op g7 resulteerde uiteindelijk in een soort status quo ("what you're proposing (maybe a draw)?").
Aan Alexander vervolgens de schone taak om het beslissende punt binnen te halen. Een Hollandse verdediging werd met ragfijne positionele middelen aangepakt. Zwart kreeg geen moment uitzicht op de in die opening zo gewenste koningsaanval en moest zich de nodige pionzwaktes laten welgevallen. Toen de pionnenmassa van Alexander klaar stond om op te stomen vond de Volendammer het welletjes.
De partij van Roland was gewoontegetrouw lang en enerverend en zo heeft hij het graag! In een Spaanse opening had hij al snel een paard op f4 weten te posteren en de witte koning leek het zwaar te krijgen. Wit kon echter via een kwaliteitsoffer een afwikkeling naar een eindspel bewerkstelligen met daarin twee centrumpionnen als belangrijke troef. Roland offerde slim de kwaliteit terug en kon toen bogen op twee vrije randpionnen ondersteund door een loper. Altijd lastig voor de paardpartij maar die creëerde op zijn beurt weer een extra vrije b-pion. Op het moment suprème koos wit voor het tegenhouden van de a-pion waar het ondersteunen van de eigen pionnen via een serie slimme schaakjes winst van de loper en wederzijdse promotie had opgeleverd. Zoals het nu ging was het uiteindelijk alleen de zwarte h-pion die de overkant haalde!
Het slotakkoord mocht dan nog aan de gasten zijn. Jan zit meestal niet met het probleem van de witveldige Stonewall loper maar heeft daar doorgaans dan ook andere actievere zwarte stukken bij voorhanden. Nu was het echter het schoolvoorbeeld van het eindspel van goed paard tegen slechte loper en toen op een zeker moment de witte koning op d6 binnengedrongen was leek de winst een kwestie van tijd. Via een vrijpion wist Jan de witte koning in ieder geval nog terug te dringen maar de resterende vastgelegde pionnen bleven zwak. Hoe het precies ging weet ik niet maar de witspeler koos voor een paardoffer om een op het oog niet te stoppen vrije g- en h-pion te krijgen. De vraag was of Jan daar nog zijn loper voor kon geven om wit met een randpion te laten zitten. Helaas deed hij dat op het verkeerde moment, wellicht met in het achterhoofd dat het bereiken van veld f8 voor de zwarte koning doorgaans afdoende is. Behalve natuurlijk met de pion op h6 en de witte koning op g6!
Witte Paard 1 - Volendam 5½ - 2½
(Paul van Haastert 1973 - Jan Tol 1965 ½ - ½, Alexander Kretzschmar 1982 - Enno Veerman 1961 1 - 0, Chris de Saegher 2136 - Frans Vlugt 1884 1 - 0, Christiaan Molenaar 2091 - Luuk van Essen 1826 ½ - ½, Jan Brink 1881 - Erik Steur 1836 0 - 1, Bryan Wijk 1992 - Reinier Bodemeijer 1816 1 - 0, Roland van Soest 1831 - Jan Veerman 1813 1 - 0, Rob van Praag 1716 - Crelis Molenaar 1753 ½ - ½)