Belangrijk punt voor eerste team

Een zware missie naar Hoogwoud om tegen het eveneens nog niet veilige Aartswoud een vitaal matchpuntje binnen te halen is uiteindelijk met succes volbracht. En dat nadat een vooruitgespeelde partij op de vrijdag in Het Guisveld ons wederom in de achtervolgingsmodus had gezet.

Bryan ging al vlot na de opening 'all in' met een stukoffer. Als teamleider die niet op achterstand wil komen bekeek ik dat met een enigszins pessimistische bril maar oud-Witte Paarder Peter Holscher moest toch nog wel een aantal nauwkeurige verdedigingszetten vinden. Uiteindelijk veroverde Bryan nog een kwaliteit en 2 pionnen maar het witte loperpaar was oppermachtig en de zwarte koning stond inmiddels ook niet bepaald veilig. Het terugofferen van de kwaliteit leverde niet het gewenste effect op en het resterende eindspel met stuk meer liet de witspeler zich niet meer afnemen.

Op de wedstrijddag zelf nog een onaangename verrasssing toen één van hun sterkste spelers (die om maar iets te noemen een aantal seizoenen geleden in de halve finale van de NHSB Beker uw verslaggever nog te slim af was) aan het achtste bord geposteerd bleek. Dat leek me eerlijk gezegd voor Roland met zwart iets te veel van het goede en ik had het tweede punt voor de tegenpartij al geteld. En het was aanvankelijk ook niet duidelijk waar we de tegentreffers vandaan konden halen. Hoogstens aan de topborden wat kleine voordeeltjes die wellicht pas in de late uurtjes konden worden uitgemolken en de vertrouwde optische aanvalskansen van Paul. Maar het zou anders lopen.

Christiaan leek in de partij waar wij op het grootste ratingoverwicht konden bogen niet helemaal lekker uit een Italiaans-achtige opening te zijn gekomen. De belangrijke zwartveldige loper ging er af en dat kwam ook de zwarte pionstructuur op de damevleugel niet ten goede. Maar aan de andere kant van het bord had Christiaan toch de nodige dreiginkjes in de stelling weten te vlechten en zo vlak voor de eerste tijdcontrole greep wit mis waarna de weg naar de witte koning open lag.

Paul was na een tussenzet gedwongen om vrijwel zijn gehele arttillerie te laten ruilen maar in het resterende eindspel met minuspion kon hij met zijn toren gelukkig nog genoeg tegenactiviteit ontwikkelen om het halfje veilig te stellen.

En we kwamen zowaar op voorsprong toen Aartswoud-icoon Marc Helder de afwikkeling naar een pionneneindspel niet helemaal nauwkeurig had doorgerekend. Zijn stijl bepaald niet getrouw had hij zich ingelaten op een enigszins perspectiefloze stelling en dacht op die manier waarschijnlijk in ieder geval van de druk van de witte stukken los te komen. En het moet gezegd, voor onze Alexander kwam het toch ook een beetje als een verrassing dat het uiteindelijk wit was die spekkoper bleek.

Lang konden we hier overigens niet van genieten. Robin had heel dapper alle pionnen geslagen die zijn tegenstander na een wat ongebruikelijke aanpak van de Caro-Kann in de aanbieding deed maar met weinig bedenktijd is de verdediging van de koningstelling altijd een lastige taak. De meest actieve stukken aan zwarte kant konden uiteindelijk niet onschadelijk worden gemaakt, 2½-2½.

Tijd om zelf in actie te komen en dan vooral als teamleider. Want in mijn rol als speler had ik weer eens in een stelling met alle troeven in hand te snel afgewikkeld. Waarna het verdedigen van de koningsstelling in een wanhoopsoffensief van de resterende witte zware stukken met ook nog eens beduidend meer tijd op de klok niet aan mij besteed was. Het remiseaanbod in het volledig in evenwicht zijnde dameeindspel trachtte ik uit te spelen tegen de nog resterende stellingen bij Jan en Roland.

Jawel Roland! Hij had geen krimp gegeven na een snelle afwikkeling naar een iets minder eindspel. En op dit moment leek er voor de witten al helemaal geen doorkomen meer aan. En juist hij is doorgaans ook wel bestand tegen het nodige duw- en trekwerk. Bij Jan Brink was een niet bijster spectaculaire partij inmiddels in het eindspel nog wel tot de nodige ongebalanceerdheden gekomen. Wit een pionnetje meer, zwart de actievere stukken. Het leek in ieder geval ook na de tijdcontrole nog alle kanten op te kunnen. Reden voor teamleider Stapel van Aartswoud om ook het scenario van het blijven steken op het linke aantal van 7 matchpunten in ogenschouw te nemen en het tripelvredesaanbod aan zijn spelers op te leggen. Waarvoor dank Jan! En tenslotte mag ook onze tweede Jan niet onvermeld blijven die ons na een fietstocht uit Wormer met de nodige morele steun kwam bijstaan!

Aartswoud - Witte Paard 1  4 - 4

(Marc Helder 2104 - Alexander Kretzschmar 1902  0 - 1, Michael Lie 2061 - Chris de Saegher 2136  ½ - ½, Jeroen Bakker 1965 - Paul van Haastert 1973  ½ - ½, Peter Holscher 1913 - Bryan Wijk 1992  1 - 0, Tobias Hendriks 1923 - Jan Brink 1881  ½ - ½, Pascal Zijlstra 1793 - Christiaan Molenaar 2091  0 - 1, Jean-Paul Ory 1890 - Robin Mandersloot 1778  1 - 0, Wilko v/d Gracht 2085 - Roland van Soest 1831  ½ - ½)