In de verre uitwedstrijd tegen het Haagse DD 3 zag het er aanvankelijk niet naar uit dat de kille cijfers van de eerste ronde weggepoetst gingen worden maar uiteindelijk sloeg de balans toch flink naar onze kant door. Ze zeggen wel eens dat gestolen overwinningen het beste smaken maar richting gastheren ging er toch vooral een gevoel van mededogen uit toen aan zeker drie borden het verre eindspel niet helemaal optimaal behandeld werd. En stellingen die in eerste instantie nog de hoop op een gelijkspel levend hielden ten slotte zelfs helemaal werden weggegeven.

Gelegenheidsinvaller Kees was snel klaar na een vlot gevoerde koningsaanval. De huizen op de nabijgelegen Scheveningse bodem zijn hopelijk op een beter fundament gebouwd dan de gelijknamige Siciliaanse variant die zijn tegenstander hanteerde. Zo was de eerste voltreffer in een lange serie invalbeurten ook meteen goed voor ons eerste punt dit seizoen.

Daarna was het lang wachten op de tweede beslissing en die kwam in de partij van Jan Brink. Die had mooi afgewikkeld naar een pionneneindspel waarin zijn meerderheid op de damevleugel de zwarte koning in toom hield terwijl de witte koning zich via een serie breekzetten wel toegang tot de zwarte koningsvleugelpionnen kon verschaffen.

Vervolgens een tegenvaller bij Christiaan die een gezonde pion voor stond maar in het vervolg iets te veel activiteit bij de centraal opgestelde witte dame en torens toestond. Dit resulteerde in kwaliteitsverlies en een onhoudbare stelling.

Jaap stond inmiddels ook een kwaliteit voor maar dat had nog heel wat voeten in de aarde daar munt uit te slaan. Een actief zwart loperpaar dwong de meeste witte stukken tot passiviteit maar met de dame alleen kon Jaap genoeg onheil stichten en onder het af en toe meesnoepen van een pionnetje ook de beslissende tik uitdelen.

Een 3 - 1 voorsprong dus maar in drie van de vier resterende partijen leken wij voor remise te moeten vechten en alleen Roland leek enig winstperspectief te bezitten. Maar het liep anders.

Paul wist met het opspelen van zijn meerderheid op de damevleugel zijn combinatie van toren en paard optimaal te benutten en de witte koning in een matnet te vangen.

Bryan had vlak voor de tijdcontrole een kwaliteit moeten geven maar die via zijn sterk geposteerde paard via een kleine combinatie weer teruggewonnen. Na het ophalen van de zwakke witte h-pion werd het toreneindspel vervolgens onberispelijk uitgespeeld.

En schrijver dezes moest alle zeilen bijzetten om zijn vesting in een eindspel van toren tegen loper + paard in stand te houden en werd daarvoor nog wat al te rijkelijk beloond toen niet de laatste witte maar de zwarte pion verloren ging en zijn tegenstander daarbovenop ook nog één van zijn stukken verblunderde. Dit alles vanuit een variant die eerder al een traumatische ervaring had opgeleverd en tegen beter weten in weer van stal werd gehaald. Die kant leek het weer op te gaan toen de tegenstander in no-time een serie optimale verdedigingszetten op het bord kwakte. Achteraf bleek hij zich via weer een andere partij op dit alles voorbereid te hebben zodat ik lange tijd ook nog eens met een enorme tijdsachterstand te maken had.

Inmiddels was bij Roland alle muziek uit de stelling verdwenen al probeerde hij het zijn stijl getrouw nog lange tijd onder het motto 'waar voor je contributiegeld'.

Tot slot nog een woord van dank aan onze chauffeurs Jaap en Bryan. Voor laatstgenoemde op dat gebied zijn debuut die zijn eigen favoriete moderne muziekstijlen daarbij ook nog eens had ingeruild voor bij Paul en ondergetekende makkelijker in het gehoor liggende 'gouwe ouwe lullenmuziek'!