In de tweede klasse poule waarin maar 6 teams daadwerkelijk hun wedstrijden meedraaien lijkt het team van Het Witte Paard voorbestemd om als rode lantaarndrager te eindigen. Degradatie is waarschijnlijk echter niet aan de orde maar dan is het toch meegenomen dat er in de traditionele uitwedstrijd tegen De Pion een verdienstelijk gelijkspel is behaald. Daar zag het overigens lange tijd niet naar uit want op het moment dat ik arriveerde (na een half clubavondje in Boko) was er bij de onzen aan 2 borden al onherstelbare schade aangericht.

Emil had in een Spaanse partij de ontwikkeling van zijn koningspaard te lang uitgesteld en werd daar door de op papier sterkste Pion-speler hardhandig voor gestraft. Albert had aan liefdadigheidswerk gedaan door zijn vrouwelijke tegenstander na tal van vruchteloze invalbeurten eindelijk eens het zoet van een overwinning te gunnen. En toen Paul Groot tegen de andere invaller bij de tegenpartij opeens remise aannam was de door de Wormerse teamleider normaal ingecalculeerde 0 uit 2 zelfs getransformeerd tot een wellicht historische 1½ uit 2! Even daarvoor had hij een winnend torenoffer op g6 gemist en moest toen tijdelijk in de verdediging maar er was nog alle gelegenheid om op een vol punt te blijven spelen. De andere Paul (Boelens) bracht vervolgens een nuttig halfje binnen want met alle pionnen op de kleur van zijn loper bood het eindspel hem weinig perspectief. De witspeler had echter geen zin om ijzer met handen te breken.

Op dat moment dus nog 4 partijen bezig: Robin met een duidelijk betere pionnenstructuur in een eindspel waarin zijn loper ook nog eens dominant opgesteld stond, André ook een eindspel met verzwakte koningsvleugel maar een actief opgesteld loperpaar aan de andere kant van het bord, Roland met een miniem eindspelvoordeeltje en Jelle in een partij die nog alle kanten op kon.

De ommekeer kwam eerst in de partij van Roland toen zijn tegenstander al snel zijn loper voor een nog niet zo ver opgerukte vrije a-pion meende te moeten geven en vervolgens bij Jelle toen 'Pion-icoon' Marc Hartog zomaar een loper van het bord liet slaan. Een ongelukkige torenzet zorgde er helaas voor dat Jelle's koning door de zwarte dame beziggehouden kon worden waarna er aan een zetherhaling niet meer te ontsnappen viel. Sterker nog, met het in de aanval betrekken van één van de zwarte torens leek het erop dat het voor wit ook had kunnen uitdraaien op een matnet maar daar zou het teruggeven van de loper weer het laatste redmiddel geweest zijn en dat had Jelle, met voldoende tijd op de klok, waarschijnlijk wel gevonden.

André besloot eieren voor zijn geld te kiezen, alhoewel die zich op dat moment niet had kunnen realiseren dat Robin zijn voordeel inmiddels omgezet had in een winnend pionneneindspel. Mooie scalp aan het eerste bord! Bij Roland duurde het uiteindelijk nog een tijdje aangezien er alleen nog pionnen op de koningsvleugel resteerden maar met een stuk meer schoof hij het redelijk onberispelijk naar winst!

Een mooi resultaat dus en jammer dat ons eigen icoon Jan Rot daar niet bij aanwezig kon zijn. Stiekem gehoopt dat hij dicht bij huis de gang naar een clubavond weer eens kon maken maar met de mobiliteit wil het kennelijk toch nog niet zo vlotten?! Sterkte Jan en bedenk als teamleider op afstand maar een uitgekiende opstelling om ook in de volgende wedstrijd (die dan eindelijk eens 'thuis' zal plaatsvinden) op de scorekaart te komen.