De ongelijke strijd tegen Amsterdam Berserkers nog geen eens meerekenend, de wedstrijden tegen de andere schaakclubs uit de hoofdstad hadden tot nu toe ook niet veel goeds gebracht. Maar ditmaal was het op Amsterdamse bodem dan eindelijk weer eens raak: een gedegen overwinning op Amsterdam West 2. Dat had zelf nog een kleine theoretische kans op plek 2, voor ons stond alleen de eer op het spel. En voor sommige spelers wellicht ook eerherstel. In het bijzonder bij uw verslaggever, die echter al snel moest ervaren dat het zelfs nog wel een graadje erger kon.

Geconfronteerd met de ras aan populariteit winnende exf6-variant van de Caro-Kann nam hij geen genoegen met de no-nonsense aanpak die in principe al snel het ideale eindspel met een 4 tegen 3 meerderheid op de damevleugel kan opleveren. En waarmee in het online schaak al menig succes geboekt was. Nee, er werd veel tijd geïnvesteerd om uiteindelijk op het 'briljante idee' te komen het koningspaard vroegtijdig naar de damevleugel om te spelen wat een zwarte dameswitch van a5 naar h5 mogelijk maakte. Met g2-g3 had de matdreiging op h2 in ieder geval nog opgevangen kunnen worden, al was dit in verband met de verzwakking van de witte velden niet bepaald ideaal geweest. Maar in het verlengde van de eerdere gedachtenkronkels meende ik het met h2-h3 te kunnen pareren hetgeen uitnodigde tot het standaard loperoffer aldaar. De tussenzet Pe4 sorteerde bepaald niet het gewenste effect. Zwart sloeg die er gewoon af met zijn toren wat ik ook nog wel gezien had. Echter niet dat na het doorslaan van de zwarte loper op g2 er nog steeds mat op h2 dreigde en dat dan ook het terugslaan met de koning geen soelaas meer bood. Ik kon nog net een afwikkeling naar een stelling met 2 pionnen minder bewerkstelligen waar ik met mijn loperpaar mogelijk nog wat in de melk te brokkelen had maar toen dat vervolgens ook snel geëlimineerd kon worden was het strijden voor een verloren zaak. Nog wel tot ruim 50 zetten weten te rekken maar toch als eerste klaar. Daar zal vooral Paul niet blij mee geweest zijn want hij slaagde erin om andermaals een koningsstelling van de tegenstander binnen de 20 zetten te slopen wat normaliter de 1-0 voorsprong op het scorebord gezet zou hebben. Maar ditmaal dus niet in de rol van 'Klaassen'. Wel een uitstekend seizoen waarin Paul het voorlopig alleen tegen Grootmeester Admiraal moest afleggen.

Veel van de openingen heb ik verder niet meegekregen, wel dat Jan Brink er tegen zijn 'eigen Hollands' flink tegenaan ging met een stukoffer. Meer dan eeuwig schaak leverde dat echter niet op, 1½-1½. We kwamen zelfs op achterstand toen Robin de problemen die een binnengedrongen paard op d6 veroorzaakte niet meer afdoende kon pareren. Jammer van een tot nu toe ook heel sterk seizoen met ook alleen een nul tegen de Berserkers. Je zou overigens bijna denken dat het aan de vooravond spelen van een intern potje in Boko geen goede voorbereiding is?! Maar gelukkig werd dit gelogenstraft door Emil voor wie de titel van dit verslag ook opgaat. Een wat experimentele openingsaanpak van zijn tegenstander had hem een gezonde pluspion opgeleverd, maar de druk over de zwarte velden werd allengs groter waarbij vooral de zwarte loper een luis in de pels was. Maar Emil bleef koeltjes alles onder controle houden, ook na een wanhoopsoffer van zwart, en kon op het kritieke moment de belangrijke pion op e4 ophalen en daarmee ook nog eens dameruil afdwingen waarna de weg voor de witte pionnen op de damevleugel vrij was. Eindelijk dus eens een welverdiend vol punt voor onze coming man, chapeau!

Na de tijdcontrole resteerden er 2 eindspelen met voor de onzen (Kees en Roland) een kwaliteit meer plus nog een dame-eindspel met pluspion voor Jaap. Het incasseren van een tweede pion ging helaas gepaard met een superactieve vijandelijke dame die in haar eentje de zwarte koning bezig kon houden. Ook het type stelling waarin je uiteindelijk alleen maar het risico loopt om nog in een matnet terecht te komen en dus was de remise een feit.

Het sierde Kees al dat hij bereid was om voor deze wedstrijd nog de reis vanuit Pijnacker te maken en hij ging er dan ook goed voor zitten. Net als vele andere generatiegenoten in de zaal heeft hij nog steeds hetzelfde openingsrepertoire maar vandaag kwam er een zijvariant op het bord die hij naar eigen zeggen zo'n 50 jaar geleden voor het laatst had gehad. De bedenktijd werd hier gelukkig wel goed besteed en al snel wist Kees met een sterk pionnencentrum het initiatief te grijpen. Met een kwaliteitsoffer probeerde wit rond de tijdcontrole nog verwarring te stichten maar met de bekende onberispelijke eindspeltechniek speelde Kees heel secuur zijn vrije h-pion als laatste troef uit.

De afwerking van technische eindspelen is Roland doorgaans ook wel toevertrouwd en ook hij wist in een stelling van toren tegen loper na enige omzwervingen de juiste route voor zijn koning te vinden. De increment was gelukkig ook al enige tijd op het display zichtbaar zodat de klok ditmaal geen roet in het eten gooide en ook Roland zijn eerste volle punt van dit seizoen kon bijschrijven.