Op papier was het vooruitzicht wellicht een gemakkelijk middagje, zeker toen bij de tegenpartij ook nog één van de hogere bordspelers bleek te ontbreken, maar dat werd het tegen het puntloze Heerhugowaard geenszins. Uiteindelijk mochten we blij zijn dat de schade beperkt bleef tot wat bordpuntjes en was het cadeautje dat Jan Brink aangereikt kreeg van cruciaal belang. Weliswaar had hij een prettig centrumoverwicht maar een duidelijk winstplan was niet direct voorhanden en zijn bedenktijd was ook aan het slinken. Maar gelukkig voerde zijn tegenstander diens snelle spel net iets te ver door en gaf zomaar een vol stuk weg. En daarmee dus al het derde punt op rij voor onze nestor die zich zo'n start waarschijnlijk ook niet echt kan heugen.

Dat Paul met de witte stukken er ook in slaagde zijn 100% te handhaven wekt minder verbazing. De variant die op het bord kwam heeft hij de laatste jaren bovendien ook al relatief vaak gehad. Een prettig stukkeninitiatief resulteerde in kwaliteitswinst wat in combinatie met het opspelen van een vrijpion vakkundig werd verzilverd.

Roland had tegen zijn gewoonte zowaar een Siciliaan op het bord gebracht, waarschijnlijk in de hoop dat dit met de open bestrijdingswijze aangepakt zou worden. Wit greep echter naar het ultra-solide 2.c3 waarna onze man er niet mee zat om een ideaal pionnencentrum toe te laten. Eén van die pionnen stormde al snel nog verder de vijandelijke linies binnen maar Roland bleek daar met zijn stukken omheen te kunnen spelen en is waarschijnlijk nooit echt in gevaar geweest, remise.

Inmiddels was Jaap in de problemen gekomen en dat nog wel met wit! Het zomaar opgeven van de controle over c5 en e5 in het Londen systeem oogt ook niet bepaald ideaal. Zwart kon vrij ontwikkelen, de druk in het centrum opvoeren en toen Jaap ook nog in tijdnood kwam was het ineens gedaan. 

Dit was het sein om aan de resterende borden een beetje richting consolidatie te denken. Robin had het vanaf het begin al moeilijk tegen Piet Konijn, iemand waarvan je in eerste instantie toch geen betonschaak verwacht. Zeker niet gezien de leuke schaakproblemen die hij altijd op het demonstratiebord voorschotelt en de spektakelpartijen die zijn rubriek op de site vaak opsieren?! Maar ditmaal hanteerde hij het Londen systeem zoals Jaap dat eigenlijk ook had moeten doen. 

Kees werd door zijn ambitieuze en snel spelende tegenstander op één van die zijvariantjes tegen de Ben-Oni getrakteerd die bij goed tegenspel weinig opleveren maar waarvan je, zodra je ze eens in de zoveel tijd op het bord krijgt, de belangrijkste finesses natuurlijk niet allemaal exact meer voor de geest kunt halen. De compensatie voor pionverlies was zodanig dat wit aanvankelijk nog remise afsloeg maar Kees wist via nauwkeurig spel uiteindelijk toch alle gevaren te bezweren.

Met uw verslaggever leek het ook de goede kant niet op te gaan. Het zag er allemaal optisch leuk uit met een door een paard ondersteunde vrije centrumpion maar zwart had het met zijn loper allemaal goed onder controle en kon spel op twee vleugels ontwikkelen. Op het kritieke moment versmaadde zwart gelukkig een breekzet op de damevleugel en ging voor stukwinst aan de andere kant. Daar had ik met meer geluk dan wijsheid nog iets op klaarliggen waarna mijn vrijpion in het resterende dame-eindspel alsnog (minstens?!) remise garandeerde. 

Bryan's bekende openingsopzet ging wederom gepaard met het consumeren van een giftig lijkend pionnetje waarbij het loperpaar ingeleverd moet worden. Ditmaal zelfs de witte f-pion maar van de tijdelijk in het midden verblijvende koning kon niet geprofiteerd worden en de witte stukken namen steeds actievere posities in. Maar gelukkig heeft Bryan dergelijke stellingen al vaker moeten verdedigen en vond emplooi voor zijn torens langs de f-lijn. Desgewenst had er nog voor het volle punt gegaan kunnen worden maar in het teambelang werd er geen ijzer met handen meer gebroken.