Na de domper tegen Kennemer Combinatie wachtte in ronde 5 gelijk weer een nieuwe uitdaging: Purmerend 2, een team met op papier voornamelijk 1900+ en 2000+ spelers. Gelukkig moest er eentje overgeheveld worden naar hun eerste team maar er bleef aan de lage borden nog genoeg ratingsurplus over. Overleven was aldaar dus het devies en de mogelijke winstpunten zouden aan de topborden gehaald moeten worden. En dat plan kon uiteindelijk ook ten uitvoer worden gebracht!

In de week voorafgaand aan de wedstrijd werd uw verslaggever/teamleider al aan het puzzelen gezet. Afbericht van Bryan en het vaste clubje invallers bleek ook niet inzetbaar. Gelukkig was Jelle Groot in de gelegenheid om eindelijk eens zijn debuut op dit niveau te maken maar op vrijdagavond kwan daar nog eens een afbericht van Jan Brink overheen. Gezien de aanhoudende gladheid achtte hij het niet verantwoord om op welke manier dan ook erop uit te trekken en dat valt gezien zijn leeftijd (onlangs de 90 aangetikt!) natuurlijk alleen maar te respecteren. André had zich aanvankelijk als stand-by aangeboden maar was ondertussen ook weer een nieuwe afspraak aangegaan. Toen bleek dat van het resterende arsenaal aan invallers ook niemand beschikbaar was toonde hij zich bereid om toch om 13.00 op appél te verschijnen. De niet geringe restrictie was alleen dat hij om 15.00 uur al weer zou moeten vertrekken en dat noopte dus tot een uitgekiende openingsaanpak. Die kwam er ook en zeker voor zwart oogde er al snel geen muziek in de stelling. Maar de zet waarmee André zelfs voordeel meende te halen bleek in feite een grote onnauwkeurigheid waarmee alle hoop op een snel en positief resultaat direct verloren ging. André, in ieder geval bedankt voor deze kans die je in het teambelang hebt willen meenemen! 

Maar gelukkig slaagde de andere invaller Jelle wel in zijn missie! Die was met de zwarte stukken (waar debutanten doorgaans wit van mij krijgen) toch in de eerste plaats al het gif uit het witte spel halen. Dat lukte met een soort van 'stofzuigeraanpak' van het Schots.Toen ook het laatste setje lichte stukken van het bord dreigde te verdwijnen werd de vrede getekend. 

Een meevaller was ook de remise van Robin tegen oud-Witte Paard snelschaakkampioen Nico Felten en het volgende halve punt kwam vervolgens al snel op naam van Jaap. Heb van beide partijen niet veel meegekregen maar zo bleven we dus aardig op koers!

Vlak voor de tijdcontrole mocht ik het genoegen smaken de gelijkmaker te laten noteren. In de opening had mijn tegenstander gemist dat het normaal niet snel verkeerde Lb4+ sterk kon worden beantwoord met Ke2! waarna er geen goede terugtocht meer was. Het offeren van de loper bleek uiteindelijk de oplossing ook niet te zijn. 

En zo waren er nog 3 partijen bezig waarin we in alle op voordeel konden bogen! Dat was vooral knap van Roland die het met zwart tegen hun topscorer moest opnemen! Maar het was Kees die daadwerkelijk een vol punt kon bijschrijven. Zich waarschijnlijk niet realiserend dat hij in een Caro-Kann stelling terecht was gekomen hanteerde hij de aanpak van de geïsoleerde witte d-pion op voorbeeldige wijze. Die werd uiteindelijk buitgemaakt waarbij een dameschaakje op h7 niet veel pijn deed. Toen er via een 'petite combinaison' een tweede witte pion aan moest geloven streek de witspeler de vlag.

Roland had iniddels een paardeindspel met een pion meer maar aangezien zijn vrijpion stevig geblokkeerd was restte beide partijen niets anders dan het heen en weer gaan met de koning.

Paul had al enige tijd een kwaliteit meer maar het zwarte loperpaar in combinatie met oprukkende koningsvleugelpionnen maakte het anderzijds ook nog een stelling waarin een foutje al snel fataal kon zijn. Desalniettemin versmaadde hij de mogelijkheid om met het teruggeven van de kwaliteit direct het benodigde halfje veilig te stellen. Wellicht ook met de gedachte aan zijn 100% meende Paul nog wel een 'veilige' mogelijkheid te zien om met zijn vrije b-pion op winst te blijven spelen. Daarbij kwamen de zwarte pionnen wel angstig dicht bij de promotievelden en menig teamleider zou daar wellicht een hartverzakking van gekregen hebben. Ook in de gedachten van de toeschouwers bleven de leukste varianten voorbijkomen maar uiteindelijk verdwenen alle pionnen van het bord. Waarmee we dus in het spoor van koploper Caïssa/De Eenhoorn blijven!