In de wedstrijd tegen koploper Caïssa/Eenhoorn 2 telde maar één resultaat: winst. Het heeft er zeker ingezeten maar op zeker moment ging er in het middenrif teveel mis. Precies aan de borden waarover ik bij het bepalen van de opstelling enigszins getwijfeld had. Nee, dat is bepaald niet één van de taken van de teamleider die mij op het lijf geschreven zijn. Daarbij slokken mijn eigen partijen ook nog eens steeds meer energie op. Derhalve hierbij een gemankeerde beschrijving van het wedstrijdverloop.

Jaap had als eerste een tastbaar voordeel in de vorm van een pluspion in een eindspel. Maar ergens moet hem een blunder zijn ontglipt toen zwart toch nog het nodige stukkenspel wist te creëren. En in plaats van de openingstreffer aldus een 1-0 achterstand waarna voor de eerste tijdcontrole de uitslagen zich in rap tempo aandienden. En helaas niet in ons voordeel. Jan Brink had de opstoot b5 in de Caro-Kann ongelukkigerwijze gecombineerd met de lange rokade en kreeg daar uiteindelijk de rekening voor gepresenteerd. Christiaan had natuurlijk een gebrek aan wedstrijdritme en dan is het de vraag of het juist wel zo prettig is als je met een onschuldig ogend zijvariantje wordt geconfronteerd. De topscorer van CE wist met het nodige geduld de druk stukje bij beetje op te voeren en oogstte op het juiste moment. Paul zag helaas zijn goede score nog verder afbrokkelen. Via een correct stukoffer had hij al weer snel zijn favoriete stellingstype gekregen maar ditmaal vergde de afwerking teveel bedenktijd. Ongetwijfeld ook door het vernuftige verdedigen van de tegenstander ging hij op zet 40 in waarschijnlijk nog onduidelijke stelling door zijn vlag. 

Enig lichtpuntje was aanvankelijk Roland, die met een puike aanvalspartij zijn remiseserie wist te doorbreken. Maar gezien de stellingen op de resterende 3 borden was de hoop op in ieder geval een gelijkspel nog levend. Al was alleen bij Kees na een Spaanse modelpartijvoering de winst evident en hij mocht ook al snel de felicitaties van zijn tegenstander in ontvangst nemen. Bij Bryan leek de balans ook nog even in ons voordeel uit te slaan, toen hij na een stukoffer van wit zijn koningsvleugel kon stabiliseren. Helaas ging ook de belangrijke d-pion nog verloren en met inmiddels 4 pionnen voor het stuk nam zijn tegenstander met het oog op de stand genoegen met remise.

Ikzelf was er voor de verandering in geslaagd mijn tegenstander na taai verdedigen toch steeds weer met nieuwe problemen op te zadelen. In het paardeindspel met aan beide kanten verbonden vrijpionnen bleek mijn dubbelpion van significante waarde. De winstvoering oogde leuk maar was uiteindelijk slechts van statistisch belang.