Op papier mocht het thuisduel tegen het onderaanstaande Volendam niet al te veel problemen opleveren. Maar op zaterdagochtend schoot er bij mij toch een lichtelijke teamleidersstress in. Robin  (familieverplichtingen) en Paul (zware verkoudheidsverschijnselen) hadden zich al eerder afgemeld en daar kwam nu ook een griepgeval van Christiaan bij. Zoals dat meestal bij het op het laatste moment moeten oproepen van invallers gaat bleken alle potentiële kandidaten inmiddels andere afspraken hebben staan en bij Paul was er ook geen verbetering opgetreden, integendeel, Corona! Tijd om dus ook in ons team alvast de vruchten te plukken van de externe samenwerking met ZSC-Saende.

Het kostte enige moeite om een lijst met telefoonnummers aan te spreken maar dan heb je ook wat! Niemand minder dan André Breedveld bleek bereid om ons uit de brand te helpen, een speler waar ik op één of andere manier altijd een blind vertrouwen in heb. En niet alleen omdat hij mij dit seizoen op de vrijdagavond in de gezamenlijke interne als enige een nederlaag wist te bezorgen. Zijn kameleontische speelstijl spreekt mij ook aan en ditmaal had hij zich verdiept in de merites van het spelen met de geïsoleerde d-pion. Dat leverde al snel een dominant paard op resulterend in pionwinst. Even dacht ik dat André de rol van Paul geheel op zich zou nemen door ook als eerste een punt binnen te halen maar een bordje hoger was Bryan hem voor toen diens tegenstander zomaar een stuk verblunderde. Aan de middenborden ging het sowieso een stuk beter dan de vorige keer want ook Jaap wist al snel het initiatief te pakken met een Alpha Zero-achtige opmars van de h-pion. Daarmee aantonend dat je nooit te oud bent om wat meer scherpe openingsvarianten in je repertoire op te nemen! Met een kwaliteitsoffer probeerde wit de zwarte aanvalsgolf nog enigszins af te remmen maar via een goed getimede breekzet wist Jaap de zaak te beslissen. Ondertussen had Jan Brink niet te klagen dat zijn tegenstander met een zetherhaling genoegen nam want ook in deze partij had zwart een kwaliteit buitgemaakt. De Volendamse teamleider was er in ieder geval niet blij mee!

Die was overigens wel hard op weg om aan het topbord het goede voorbeeld aan zijn teamgenoten te geven. Uw verslaggever had nog niet verloren maar werd eigenlijk kansloos opgebracht in een syteem waarin hij zich in een paar eerdere partijen met meer geluk dan wijsheid nog het nodige tegenspel had weten te verschaffen maar waar hij bij nader inzien toch weinig van snapt! Ook een tegenvaller voor topscorer Kees, want zijn doorgaans fluwelen aanpak van het Frans had ditmaal geen aanknopingspunten opgeleverd en het is dat zijn tegenstander tevreden was met een halfje, anders had het misschien nog spannend kunnen worden. Emil moest namelijk de langdurige klopjacht op zijn koning toch bekopen met een nul. Dit nadat hij in het Tweepaardenspel in de Nahand de uitdaging van het principiële Pg5 was aangegaan en daarin al snel een onnauwkeurigheid beging. Tegenstander Frans Vlugt, vanwege slechte vorm(?!) ditmaal wel heel laag geposteerd, wist dat aanvankelijk niet af te straffen en onze man wist langzaamaan het heft in handen te nemen. Makkelijk was het echter allerminst en dan kan één foutje al weer fataal zijn. Gelukkig had een bord hoger Roland al snel een comfortabele stelling in handen gekregen via een omgekeerde Rossolimo. En dan is de afwikkeling naar een gunstig eindspel doorgaans wel aan hem besteed waarmee hij zijn tweede achtereenvolgende zege liet aantekenen!