In de tweede wedstrijd die er echt om deed heeft het eerste team het wederom laten afweten. Opnieuw op Amsterdamse bodem, ditmaal tegen het derde team van het Verenigd Amsterdams Schaakgenootschap. Aanvankelijk leek er nog enige reden tot optimisme want bij de tegenpartij ontbraken een paar vaste krachten alhoewel het missen van de dit seizoen goed in vorm zijnde Robin voor ons ook een aderlating was. Maar al snel bleek dat alleen Paul met een invaller van beduidend lager niveau te maken had en het zal u niet verbazen dat hij weer eens als eerste het punt binnenbracht. Daarna zette het verval aan de andere borden echter al snel in.
In de KNSB Competitie lijkt voor ons na de nederlaag tegen Zuid-Oost United slechts nog een figurantenrol weggelegd. Al gauw werd duidelijk dat het behalve een koude ook een schaaktechnisch moeilijke middag in de Bijlmer zou worden waarbij Bryan net als in de openingswedstrijd van het seizoen 2018-19 (tegen toen nog 'Bijlmer United') node werd gemist. Vooral aan de lage borden was al snel sprake van niet meer te repareren schade.
In de tweede klasse poule waarin maar 6 teams daadwerkelijk hun wedstrijden meedraaien lijkt het team van Het Witte Paard voorbestemd om als rode lantaarndrager te eindigen. Degradatie is waarschijnlijk echter niet aan de orde maar dan is het toch meegenomen dat er in de traditionele uitwedstrijd tegen De Pion een verdienstelijk gelijkspel is behaald. Daar zag het overigens lange tijd niet naar uit want op het moment dat ik arriveerde (na een half clubavondje in Boko) was er bij de onzen aan 2 borden al onherstelbare schade aangericht.
Bij de hervatting van de KNSB Competitie konden we na onze min of meer valse start (waarbij we nog maar tweemaal in actie mochten komen) een 'teambooster' wel gebruiken. Die werd ons aangereikt door het op papier zeker in de breedte lastig te bestrijden tweede team van Promotie Zoetermeer. Meevaller daarbij was dat lang niet alle van hun 1800+ spelers op het appél verschenen, temeer daar wij ook met twee afzeggingen te maken hadden. Niet verrassend één Corona gerelateerd (Robin) maar dat Roland door een ongelukkige valpartij zijn door de afgelaste Tata tienkampen alleen maar toegenomen schaakhonger niet kon stillen is vooral voor hem een bittere pil. Gelukkig konden er binnen ons beperkte spelersarsenaal ook nu weer 2 vervangers gevonden worden waarvan er eentje zelfs de score wist te openen!
Met het gevaar van onderschatting dat altijd op de loer ligt konden we wel stellen dat het er in ronde 8 niet om ging of we de matchpunten zouden binnenhalen maar meer de vraag hoe hoog de score zou uitvallen. Zeker toen op zaterdagochtend ook nog het bericht binnenkwam dat de tegenstander LSG 5 met slechts 6 spelers zou aantreden. In die zin hebben we de kans op een echte megascore helaas een beetje laten liggen.
Na mijn val op 6 oktober lag ik anderhalve week in het ZMC en verbleef vervolgens nu ruim 9 weken voor revalidatie bij Recura.
De weken vlogen voorbij, ik had genoeg bezigheden en kreeg regelmatig bezoek van familie en leden van Het Witte Paard.
Heel wat schaakpartijen zorgden voor aangename tijdpassering, waarvoor hartelijk dank!
Vandaag kreeg ik te horen dat mijn herstel zodanig is gevorderd dat ik, nog wel met de nodige hulpmiddelen, thuis verder aan mijn mobiliteit kan werken met ingang van vrijdag a.s., mooi nog net voor kerst dus. Binnen niet al te lange tijd hoop ik dan ook mijn voornemen om bij De Pion intern te gaan spelen ten uitvoer te kunnen brengen, al zal voorlopig Corona wel voor uitstel zorgen.
Ik wens juliie allen ondanks de lastige beperkingen toch fijne feestdagen en een vooral gezond 2022.
